Δημοσιογράφου
Πριν από πολλά χρόνια, όταν το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, θέλησε να αφυπνίσει τη φορολογική συνείδηση των Ελλήνων και να πατάξει τη φοροδιαφυγή, ξεκίνησε μια καμπάνια με σύνθημα: «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη!».
Εκτοτε πολύ νερό κύλησε στις όχθες του Τάμεση, η φοροδιαφυγή δεν πατάχθηκε, τα πράγματα άλλαξαν, άλλοτε προς το καλλίτερο και τις περισσότερες φορές προς το χειρότερο, ώσπου έγινε κοινή πεποίθηση ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι η αποεπένδυση, με κύριες αιτίες το περίπλοκο φορολογικό σύστημα, η αντιπαραγωγική γραφειοκρατία, η δυσκίνητη δικαιοσύνη και πλείστα άλλα, γνωστά σε όλους.
Εκείνη η καμπάνια, που απευθυνόταν στο θυμικό του Ελληνα απέτυχε, διότι απλούστατα η οικονομία δεν είναι ζήτημα θυμικού και εθνικής ευαισθησίας, αλλά ζήτημα ορθολογισμού.
Γι αυτό και προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση η έκκληση στους ομογενείς των ΗΠΑ από τον πρωθυπουργό εφόσον αγαπούν την Ελλάδα να υποστηρίξουν τη χώρα κάνοντας επενδύσεις τώρα.
Προφανώς οι άνθρωποι αγαπούν τη χώρα που τους γέννησε ή γέννησε τους γονείς και τους παππούδες τους. Ωστόσο, έως σήμερα δεν το έχουν κάνει. Και δεν το έχουν κάνει, όχι διότι δεν αγαπούν τη χώρα, αλλά γιατί η χώρα δεν έχει ακόμη δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που θα την έκαναν ελκυστική σε οποιονδήποτε επενδυτή.
Αν ο Πρωθυπουργός ήταν σε θέση (που αμήχανα δεν ήταν!) να απαντήσει στην ερώτηση Κλίντον, ο οποίος του είπε απλά «ποιες εγγυήσεις έχει ένας επενδυτής που θα βάλει τα χρήματά του στην
Ελλάδα να τα πάρει πίσω», προφανώς θα παρέλειπε την έκκληση προς τους ομογενείς, επικαλούμενος την αγάπη προς τη χώρα.
Κάθε επενδυτής, ακόμη και ο πιο… ερωτευμένος με την Ελλάδα ομογενής, τούτο ακριβώς έχει στο νου του: Σε πόσο καιρό θα ολοκληρώσω την επένδυσή μου και πόσα θα κερδίσω από αυτήν; Και προτού απαντήσει θετικά και έλθει θα μελετήσει τα ισχύοντα νομικά πλαίσια, τις εκτιμήσεις των διεθνών οίκων, τη βαθμολογία της χώρας σε διάφορες παγκόσμιες κατατάξεις και προφανώς τις εμπειρίες προηγούμενων επενδυτών.
Θα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι το Costa Navarino χρειάστηκε καμιά δεκαριά χρόνια και χιλιάδες υπογραφές να ξεμπλέξει, ότι ο Χρυσός έχει σκαλώσει στο Τμήμα Περιβάλλοντος του κυβερνώντος κόμματος, παρά τις θετικές δικαστικές αποφάσεις, ότι τα 14 αεροδρόμια έγιναν μπαλάκι κ.ο.κ.
Και ακόμη: Την ίδια ώρα που ο Πρωθυπουργός μιλούσε στους ομογενείς, δημοσιοποιείτο η έκθεση για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα, η οποία τοποθετούσε την Ελλάδα στην 81η θέση, πολύ μακρυά από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ανάμεσα σε χώρες του Τρίτου κόσμου, όπως Μποτσουάνα, Σρι Λάνκα, Μαρόκο.
Σημειώστε μόνο ότι χώρες με παρόμοια προβλήματα με τα δικά μας και με μνημόνια βρίσκονται στην πρώτη 60άδα: η Ιρλανδία στην 25η θέση, η Ισπανία στην 35η, η Πορτογαλία στην 36η, η Ιταλία στην 49η , η Κύπρος στην 58η.
Προσοχή: Αυτή η βαθμολογία είναι η μέση και βγαίνει από επί μέρους βαθμολογίες. Στις υποδομές βρισκόμαστε στην 36η θέση και στην εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού στην 44η. Όμως, στη φορολογία βυθιζόμαστε στην 136η και στο κανονιστικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις στην 131η θέση, ανάμεσα σε 140 χώρες!!!
Δυστυχώς έτσι λειτουργεί η οικονομία παγκοσμίως. Και στις καπιταλιστικές χώρες και στις χώρες με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Εξαιρούνται οι χώρες υπό κομμουνιστικό έλεγχο, αλλά αυτές τείνουν να εκλείψουν.
Η κυβέρνηση χρειάστηκε 7 μήνες να αντιληφθεί πως λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ενωση και πως διαμορφώνονται οι διεθνείς συσχετισμοί. Η καθυστέρηση αυτή μας κόστισε λιγάκι ακριβά και ας ελπίσουμε ότι πλέον δεν θα χρειασθεί τόσος χρόνος ώστε να αντιληφθεί ότι οι επενδύσεις είναι ζήτημα ορθολογισμού και όχι αποτέλεσμα συναισθηματικής φόρτισης.
Μπορεί πολλοί ομογενείς να αγαπούν τη χώρα, αλλά η αγάπη τους δεν είναι ούτε ικανή ούτε αναγκαία συνθήκη για να έλθουν να επενδύσουν. Το πολύ πολύ να έλθουν για διακοπές!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου