0 Για τον Πούρνο ή για τον Πούντο;

Λόγια και ιστορίες της Πρασιάς

Ο Γεώργιος Τσιάμης, μεγάλος χαρτοπαίχτης του χωριού μας γνωστότερος ως Λυχνάρας, είχε παίξει στα χαρτιά όλη την περιουσία του κινητή και ακίνητη. Από τις ασωτίες και τις περιπέτειες αγανάκτησε η γυναίκα του Λυχνάρα. Κάποτε τον εγκατέλειψε, πήρε τα παιδιά τους και τράβηξε για τη Φτέρη των Επινιανών στα γονικά της. Ο Λυχνάρας βολόδειρε μόνος για κάμποσο χρονικό διάστημα.
Στο τέλος σκαρφίστηκε ένα ψέμα και κίνησε να τη συναντήσει. Της είπε λοιπόν ότι ξανακέρδισε στα χαρτιά τα χωράφια που είχε χάσει και της ορκίστηκε ότι από τώρα και πέρα θα ήταν άξιος και καλός οικογενειάρχης. Την έπεισε λοιπόν να του δώσει την αγελάδα τους, για να γυρίσει στην Πρασιά και να οργώσει τα χωράφια. Σαν πήρε την αγελάδα τράβηξε ίσια για τη Γρανίτσα όπου την έσφαξε και πούλησε το κρέας της. Πήρε μετά τα λεφτά και έσπευσε αμέσως στο Κυπαρίσσι, όπου στρώθηκε στο χαρτοπαίγνιο.
Τρία μερόνυχτα κράτησε ο νέος αγώνας με την τύχη. Στο τέλος ο Λυχνάρας απόμεινε πανί με πανί. Σηκώθηκε τότε όρθιος και κίνησε να φύγει.

-Άει τράβα για τον Πούρνο τώρα, τον πείραξαν οι συμπαίκτες του.
-Για τον Πούρνο είμαι εγώ τώρα ή για τον Πούντο; αναρωτήθηκε στα φωναχτά ο Λυχνάρας.

Του Βασιλείου Γ. Χαλαστάνη
"ΠΡΑΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΕΣ"