Το τραγικό περιστατικό με το γιατρό στον Ευαγγελισμό δεν μπορεί παρά να προκαλεί οργή και θλίψη.
Γράφει η Μαριάννα Τζάννε
Είναι όμως η κορυφή του παγόβουνου με ότι συμβαίνει στα νοσοκομεία που οι εκβιασμοί και η αδιαφορία μπροςτά στον ανθρώπινο πόνο είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση σε καθημερινή βάση. Γιατροί που προτάςςουν το οικονομικό όφελος και δεν διστάζουν να θυσιάσουν ανθρώπινες ψυχές. Υποκριτές, ποταποί και αδίςτακτοι τύποι που η πολιτεία όφειλε να τιμωρεί με σκληρό τρόπο, όμως ανέκαθεν υπήρξε τραγικά ανεκτική μαζί τους. Άνθρωποι έτοιμοι να απομυζήσουν την πελατεία που τους πηγαίνει στα δημόσια νοσοκομεία και να την καθοδηγήςουν με το αζημίωτο σε ιδιωτικές κλινικές, εκεί που το κόστος εξετάσεων και θεραπείας είναι εξωπραγματικό. Επιστήμονες της συμφοράς που όταν καταλάβουν ότι δεν είςαι πρόβατο έτοιμο να υπακούςει στις οδηγίες και τις υποδείξεις τους με ανάρμοστη συμπεριφορά σε εξωθούν ή στο συμβιβασμό ή σε άλλο ιατρείο.
Σε ένα από αυτά τα ιατρικά παραμάγαζα που η σοβαρότητα των περιστατικών απαιτεί εκτός απο επιστημονική εμπειρία, τουλάχιςτον κατανόηση, ευγένεια, σύνεση και συνεργασία, εκτυλίσσεται και η σημερινή μας ιστορία.
Ο πρωταγωνιστής γιατρός ογκολόγος στο ΓΝΑ με ιδιωτικό ιατρείο στην πλατεία Μαβιλη. Ανήκει στην περιώνυμη τάξη της ελίτ των επιςτημόνων καθώς απο μια πρόχειρη έρευνα διαπίστωσα μετά λύπης μου άλλη μια κατάντια αυτού του ξεχαρβαλωμένου κράτους. Ότι οι στρατιωτικοί γιατροί αποτελούν κράτος εν κράτει...Έχουν δικούς τους νομούς και κανόνες με την πολιτεία να τους κλείνει το μάτι ξεδιάντροπα σε κάθε ιατρική παρεκτροπή.
Τα προνόμια ουκ ολίγα απο τη στιγμή που θα αποφοιτήςουν μέχρι την ώρα που θα αποφασίσουν να συνταξιοδοτηθούν. Ακομη και ο Λοβέρδος που προσπάθησε να τους ξεβολέψει ανοίγοντας τα στρατιωτικά νοσοκομεία στις εφημερίες η συντεχνία πήγε να τον καταςπαράξει.Έτσι συνεχίζουν ανενόχλητοι να απολαμβάνουν την δύναμη και την εξουσία που τους έδωσε η πολιτεία κόντρα στη ηθική και ιατρική τάξη. Επανέρχομαι όμως στο περιςτατικό που ξεκίνησα να διηγηθώ. Τα ραντεβού του νεαρού επιστήμονα ογκολόγου με το υφακι το 45 Καρδιναλίων, χειρίζεται Γραμματέας (!!!) που μετα βίας περνά τα 30. Το εξωφρενικό όμως δεν είναι αυτό όσο το ότι οι δυο τους προγραμματίζουν τις επιςκέψεις ανάλογα με σε κέφια τους και όπως τους βολεύει. Άλλοτε καταργώντας αιφνιδίως την ημέρα ιατρείου στριμώχνοντας τους πάντες σε ενα απόγευμα και άλλοτε δημιουργώντας ατελείωτες ώρες αναμονής. Οταν μάλιστα τολμάς να ξεστομίςεις την δυσφορία σου αντί συγνώμης εισπράττεις και ένα εαν δεν σας αρέσει να αλλάξετε γιατρό!!!! Πρώτο φάουλ, οταν συνέρχεσθαι απο το σοκ της αντίδραςης σου έρχεται και δεύτερο. Η μουσική σε υψηλά ντεσιμπέλ πράγμα ακατανόητο για ιατρείο που φαίνεται να εχει μπερδέψει τη χρήση του με εκείνη του .....κομμωτηρίου. Ο γραμματέας πηγαινοέρχεται φουριόζος με διπλό ρόλο: πότε με το καπέλο του βοηθού-γραμματέα να συνταγογραφεί και πότε του σερβιτόρου, πρόθυμου να προσφέρει καφε ή χυμό.
Η συνταγή είναι επιτειδευμένα ευγενική προσφέροντας ως μαξιλάρι το δημόσιο νοσοκομείο για εξετάσεις. Μόνο που οταν φτάνει κανείς να υλοποιήςει την προσφορά διαπιστώνει ότι βρίσκεται με το ενα πόδι για εξετάσεις σε ιδιωτική κλινική αφού εκεί εχει στηθεί το πελατειακό σύστημα με τις αμοιβές στο θεό που πληρώνεις ακόμη και για το καλημέρα που θα σου πουν. Και οταν σαν άνθρωπος απορείς και αντιδράς σου έρχεται και το άλλο σοκ. "Εγω τους ασθενείς τους επιλέγω και δεν θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί σας" . Ούτε εμείς γιατρέ της απελπισίας και της ξεφτίλας αλλά αποφασίστε ιατρείο λειτουργείτε η κάποια ΑΕ. Εμείς αλλα γνωρίζαμε για το ιατρικό επάγγελμα : ότι οι γιατροί προςφερουν λειτούργημα, είναι κοντά στους αςθενείς, συμπαραστέκονται, βοηθούν. Εσείς και δυστυχώς και άλλοι συνάδελφοι σας έχετε παρεξηγήσει τους ρόλους σας.
Και έχετε μετατρέψει σε πελατεία τον ανθρώπινο πόνο βυθίζοντας στην ανυποληψία και την αναξιοπιστία έναν ολόκληρο κλάδο που έχει λαμπρά μυαλά επιστήμονες. Γιατρούς με κεφαλαία γράμματα που στέκονται επάξια στο καθήκον και αποτελούν τους λιγοστούς και μάλλον καθόλου πλούσιους επαγγελματίες αυτής της κοινωνίας. Οικογενειάρχες που μπροστά στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες αυτού του τόπου αντί να ζητιανεύουν φακελάκια απο τους ασθενείς τους ξενιτεύονται και διεκδικούν καλύτερες αμοιβές, ξεκινώντας απο το μηδέν αλλά με το κεφάλι ψηλά.
Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου