Ως νεοέλληνες -γενικά- μονίμως κατατρυχόμαστε από πολιτισμικό αλαλούμ και ως Ευρυτάνες -ειδικά- μάλλον πλειοδοτούμε σ΄ αυτό. Εμείς, η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, ζήσαμε το πολιτισμικό τραγέλαφο σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.
Ο ΠΡΩΤΟΣ πολιτισμός, που μας γαλούχησε, στα χωράφια και στα λόγγια αλλά και στο σχολείο, είναι ο γεωργικός-φυσιοκρατικός πολιτισμός. Τούτον είδα να διαπερνά το έργο των Ευρυτάνων: Ζ. Παπαντωνίου, Σ. Γρανίτσα και τελευταία του Γ. Βράχα. Αυτό που έκαναν τούτοι, σε συνθήκες γεωργικού και βιομηχανικού πολιτισμού, αξίζει να συνεχίσουμε σήμερα στις συνθήκες του μεταβιομηχανικού μας πολιτισμού.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ πολιτισμός, που μας προπαγάνδιζαν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, ήταν το άμεικτον μόρφωμα του λεγόμενου ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Τοπικά τούτο έχει την ψευδεπίγραφη αρχή του στον Ευγένιο των Αιτωλό και νομίζω πλέον δεν έχει συνέχεια.
Ο ΤΡΙΤΟΣ πολιτισμός ήταν ο χουντικός, με αφετηρία τον μεταξικό “τρίτο ελληνικό πολιτισμό” και συνέχεια σήμερα το χρυσαυγίτικο. Εμένα μου άρεσαν κάποια βιβλία του Γεωργαλά (skata στο στόμα μου) και από τοπικούς είχα διαβάσει τα βιβλία του χουντικού συγχωριανού μου Ασημάκη Γκιούσια.
Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ “πολιτισμός” ήταν –και είναι- ο προγονόπληκτος, που στηρίζεται στους μύθους της παραφιλολογίας του 19ου αιώνα και αφορά τις ιστορικές και φυλετικές μας ρίζες με τον Βασιλέα Εύρυτο, τη μάχη στα Κοκάλια, το αρχαίο Κάλλιο και άλλες αρχαιομανείς πομφόλυγες.
Για τον ΑΡΙΣΤΕΡΟ πολιτισμό του σοσιαλισμού, που στην Ελλάδα τον υπηρέτησε πλειάδα κορυφαίων διανοητών, κανένας Ευρυτάνας δεν μίλησε. Κι αν κανένας τόλμησε κάτι να πει, τόστριψε στην πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου