Ο βιομηχανικός πολιτισμός εισέβαλε με τρόπο βάρβαρο στα βουνά μας. Προπομπός ήταν η μπουλντόζα, που άνοιγε δρόμους για να ρθει ο πολιτισμός και παράλληλα να εκπαιδευτούν και να φύγουν ευκολότερα οι ορεσίβιοι, για τις φάμπρικες και τις πόλεις.
Γύρω στο 1970, ως σπουδάζων νεολαίος, ένα καλοκαίρι δούλεψα ως νυχτοφύλακας μιας μπουλντόζας CATERPILAR κι άλλο ένα ως βοηθός μπουλντοζιέρη σε μια σοβιετική BELARUS.
Την είχε προμηθευτεί το ελληνικό Δημόσιο, όχι με χρήματα, αλλά με το πρωτόγονο σύστημα ανταλλαγής προϊόντων (κλήριγκ). Τους δώσαμε καπνό και μας έδωσαν μπουλντόζες.
Η ωραία μας belarus ήταν μια ογκώδης και δυνατή μπουλντόζα, όμως είχε ένα ελάττωμα: χαλούσε συνέχεια κι έβγαζε καπνό, που ντούχνιαζαν οι πλαγιές και τα φαράγγια. Ο μπουλντοζιέρης είχε άλλο ελάττωμα: έβριζε ασυστόλως και αδιαλείπτως. Όταν αγαναχτούσε με τη κούκλα του –όπως την έλεγε- έβριζε τους αγίους κατ΄ αλφαβητική σειρά.
Όμως είχε ένα πρόβλημα δεν έβρισκε άγιο από Ψ. Ως βοηθός του ανέλαβα δράση. Έψαξα στα χαρτιά μου και τον βρήκα, ήταν ο Άγιος Ψόης.
Με μεγάλη χαρά άρχισε να τον βρίζει “κατά συρροήν και κατ΄ εξακολούθησιν”, όμως δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Από τότε άλλαξε τον υβριστικό του χαβά. Μετά τις κλασσικές βρισιές συμπλήρωνε: “καπνό τους δώσαμε, καπνό μας έδωσαν!”.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου