Σε πολλούς στην Ελλάδα το όνομα του δεν λέει πολλά ο Ιωάννης Αντωνίου όμως είναι ένας από τους κορυφαίους αθλητές της χώρας μας.
Έχει πολύ μεγάλες διακρίσεις στο αγωνιστικό σκι και είναι μέλος της Εθνικής ομάδας Αλπικού Σκι.
Είναι μόλις 19 ετών και έχει γίνει πρώτος λαμπαδηδρόμος στην Αρχαία Ολυμπία, για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσιλ 2014.
Όνειρό του να συνεχίσει και να φτάσει που αλλού... στη κορυφή με τα χρώματα της Ελλάδας. Μας μίλησε για το άθλημα του σκι που είναι άγνωστο στη χώρα μας, τις διακρίσεις του, τα όνειρα του αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει για να συνεχίσει.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Ιωάννη Αντωνιόυ :
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για το σκι? Είχες κάποιον στην οικογένεια σου που να σου «κόλλησε» το μικρόβιο;
Οι γονείς μου, που είναι και οι δύο γυμναστές, με ανέβαζαν από πολύ μικρό στο χιονοδρομικό για να παίζω (κυρίως με έλκηθρο και να κάνω κατασκευές στο χιόνι). Τελικά, έμαθα να κάνω σκι στο Χιονοδρομικό Κέντρο Βελουχίου από την ηλικία των τεσσάρων ετών με τη βοήθεια του πατέρα μου.
Όλα τα παιδιά που κάνουν πρωταθλητισμό χάνουν κάτι από την παιδική τους ηλικία. Εσύ αισθάνεσαι έτσι; Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχεις αντιμετωπίσει;
Όχι, εγώ δε νιώθω ότι έχασα κάτι από την παιδική μου ηλικία. Αντίθετα, θυμάμαι πολύ ευχάριστα τα πρώτα χρόνια, με πολύ παιχνίδι, άλματα και εξερευνήσεις στις πλαγιές του Βελουχιού. Οι δυσκολίες εκείνα τα χρόνια δεν ήταν σημαντικές εφόσον μεγάλωνα στο Καρπενήσι, μια πόλη η οποία απέχει μόνο 10km από το χιονοδρομικό κέντρο.
Μεγαλώνοντας όμως αυξάνουν οι ανάγκες και ταυτόχρονα μεγαλώνουν και οι δυσκολίες. Από την ηλικία των 10 μέχρι των 15 ετών, οι γονείς μου έπρεπε σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο να με πηγαίνουν για προπόνηση & αγώνες σε διάφορα χιονοδρομικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όλο το χειμώνα. Ενώ το καλοκαίρι πήγαινα για προπόνηση στους παγετώνες της κεντρικής Ευρώπης. Από τα 16 μέχρι τα 18 μου (Β΄, Γ΄ Λυκείου & πρωτοετής φοιτητής στο ΤΕΦΑΑ) η Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας αποφάσισε να με στείλει στα προπονητικά camp της FIS (Διεθνούς Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας).
Αυτό σημαίνει ότι για 90 ημέρες κάθε χρόνο ταξίδευα συνεχώς για προπόνηση και αγώνες στο εξωτερικό, σε ένα group 15 αθλητών από μη αλπικές χώρες, με Ιταλούς προπονητές. Άρα λοιπόν, όχι μόνο δεν έχω χάσει κάτι, αντίθετα νοιώθω ότι έχω κερδίσει πολλά πράγματα.
Πόσο δύσκολο είναι για σένα να ασχολείσαι με ένα άθλημα που στην Ελλάδα δεν έχει καθόλου απήχηση;
Το γεγονός ότι η χιονοδρομία δεν είναι δημοφιλές σπορ στην Ελλάδα, δημιουργεί πρακτικά προβλήματα στους αθλητές της. Για παράδειγμα, είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε προπόνηση στην Ελλάδα. Γιατί ακόμη και ως Εθνική Ομάδα δεν μας γνωρίζουν και δεν μας διευκολύνουν, σε αρκετά χιονοδρομικά κέντρα, να προπονηθούμε.
Οι επιτυχίες σου είναι πολλές, ξεχωρίζεις κάποια στιγμή στην καριέρα σου;
Θεωρώ ποιο σημαντική στιγμή της αθλητικής μου καριέρας, μέχρι τώρα, την κατάκτηση της 3ης θέσης στο αγώνισμα του Slalom και της 3ης θέσης στο Γιγαντιαίο Slalom στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στο Roccarasso της Ιταλίας ( στην κατηγορία των γεννημένων το 95-96),το 2012.
Πώς συνδυάζεις τον αθλητισμό με την καθημερινότητα σου;
Ο αθλητισμός είναι μέρος της καθημερινότητάς μου τώρα πια, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να τον συνδυάσω με τις σπουδές μου . Είμαι δευτεροετής φοιτητής στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης και προσπαθώ με πολλές θυσίες και δυσκολίες να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της χιονοδρομίας, αλλά και του Πανεπιστημίου. Όμως, η σχολή μου έχει πολλά υποχρεωτικά μαθήματα κι εγώ λείπω συχνά από την Ελλάδα, για προπονήσεις και αγώνες και είναι πρακτικά δύσκολο να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του πανεπιστημίου.
Ποιοι άνθρωποι σε έχουν στηρίξει στην πορεία σου μέχρι τώρα;
Με στηρίζουν οι γονείς μου, και ο προπονητής μου Στέργιος Πάππος. Νιώθω πως ότι και να χρειαστώ, αυτοί είναι που θα προσπαθήσουν πάντα να με βοηθήσουν, ηθικά και ψυχολογικά.
Πώς βίωσες την εμπειρία σου ως πρώτος λαμπαδηδρόμος στην Αρχαία Ολυμπία, για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς στη Ρωσία φέτος;
Το γεγονός αυτό ήταν η μεγαλύτερη τιμή και καταξίωση για εμένα και παραμένει από τις πιο μοναδικές και ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Αξέχαστη θα μου μείνει η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στον Ιερό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας από τις προηγούμενες ημέρες ήδη, κατά τη διάρκεια που γινότανε οι πρόβες με τις ιέρειες, τους μουσικούς, κ.τ.λ. Με αποκορύφωμα βέβαια την ίδια την τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής φλόγας.
Τι περιμένεις να σου φέρει το μέλλον και που φτάνουν οι προσωπικές σου φιλοδοξίες;
Το μέλλον δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει, αλλά εγώ θα προσπαθώ να εκπροσωπώ τη χώρα μου στις μεγαλύτερες διοργανώσεις και να κάνω ότι είναι δυνατόν καλύτερο. Όσο για τις προσωπικές μου φιλοδοξίες, όπως σε κάθε αθλητή φτάνουν αρκετά ψηλά. Ελπίζω να καταφέρω να τις υλοποιήσω.
Ο κόσμος δεν ξέρει ότι υπάρχει πρόβλημα στο οικονομικό κομμάτι όσον άφορα την χρηματοδότηση για να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι. Μπορείς να μας πεις τι ενέργειες έχεις κάνει και πως μπορεί να σε βοηθήσει κάποιος αν το επιθυμεί;
Το άθλημα του σκι είναι πολύ ακριβό, λόγω του ότι προπονούμαστε και αγωνιζόμαστε κυρίως στο εξωτερικό, αφού στην Ελλάδα έχει χιόνι για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Επίσης, έχει πολύ ακριβό αγωνιστικό εξοπλισμό.
Εκείνοι που μέχρι τώρα με στήριζαν και οικονομικά ήταν πάλι οι γονείς μου και ο προπονητής μου. H Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας, επίσης, με βοήθησε πολύ με τα προπονητικά camp της Εθνικής Ομάδας όπως και με την απόφασή της να με στείλει στα προπονητικά camp της FIS (Διεθνούς Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας).
Επίσης, και ο Δήμος Καρπενησίου με στήριξε οικονομικά κατά διαστήματα. Τώρα όμως, οι ανάγκες μου έχουν μεγαλώσει (είναι απαραίτητο να συγκεντρώνω 25.000 € σε ετήσια βάση) για να καταφέρω να συνεχίσω να προπονούμαι και να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο. Προσπαθώ λοιπόν να βρω κάποιον-κάποιους χορηγούς οι οποίοι θα μπορούν να καλύπτουν οικονομικά τα έξοδά μου.
Εάν κάποιος θέλει να γίνει ποστηρικτής μου, μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί μου μέσω facebook στο https://www.facebook.com/ioannisantoniouski
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου