Επί μισόν αιώνα τέτοια μέρα ακούω λογίδρια για το Έπος του ΄40.
Τότε που ως κι ο μαύρος γερμανόδουλος Μεταξάς -μαζί και ο κόκκινος σοβιετόδουλος Ζαχαριάδης- είπε ΟΧΙ στον ομογάλακτό του φασίστα Μουσολίνι. Στη συνέχεια, αυτό το ΟΧΙ ο λαός το έκανε παντιέρα και πολέμησε το φασίστα κατακτητή ως την Απελευθέρωση του΄44.
Αλήθεια γιατί αυτή η επέτειος να μην είναι γιορτή και μνήμη της τετράχρονης Εθνικής μας Αντίστασης και να μην έχουμε όλες αυτές τις πολυάριθμες και πολύχρωμες γιορτές της Εθνικής Αντίστασης, ποικίλων αντιστασιακών διαβαθμίσεων σε… Ωμ, ΚΩμ και ΜΩμ; Βέβαια υπάρχει ένα πρόβλημα.
Πώς να συνεορτάσουν εις την Πανήγυριν της Εθνικής Αντιστάσεως κόκκινοι αγωνιστές Ελασίτες και κατάμαυροι προδότες Ταγματασφαλίτες;
Πώς να συμφάγουν, χωρίς να… φαγωθούνε, όλοι όσοι διεκδικούνε θέση στην κουρελού, που υφάνανε για την Εθνική Αντίσταση;
Όμως “καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια”. Τότε είπαμε ΟΧΙ στους Χιτλεροφασίστες, σήμερα στην καινούργια εισβολή δεν ψελλίσαμε καν κι ούτε θα πούμε ΟΧΙ στο ορατό μέλλον. Ότι δεν μπόρεσαν τότε με τα κανόνια το πέτυχαν τώρα με τα αργύρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου