Έγραψα τούτο το άρθρο μου, μιας και τις λέξεις επαίτης κι επαιτεία τις ακούμε καθημερινά και σα μία συνέχεια αυτού που κοινοποίησα εδώ για το Κοινωνικό Παντοπωλείο προχθές. Πάρα πολλοί ξένοι έρχονται τα τελευταία χρόνια, σε όλες τις πόλεις, από Βαλκανικές κυρίως χώρες (Βουλγαρία, Ρουμανία κ.τ.λ.), τους οποίους βλέπουμε να επαιτούν σε σημεία που μπορεί να υπάρχει κόσμος, όπως έξω από εκκλησίες, από Υπηρεσίες, σε σταυροδρόμια, με απλωμένο το χέρι ή στις διασταυρώσεις με φανάρια, κρατώντας το δικό τους ξύλινο... υαλοκαθαριστήρα!!
Εδώ στο Αγρίνιο, τους έχουμε συνηθίσει πλέον και πιστεύω πως το ίδιο γίνεται παντού! Αν προστεθούν τώρα και οι ντόπιοι ρομά κάθε περιοχής που κάνουν το ίδιο, δημιουργείται μία κατάσταση καθόλου καλή, όχι τόσο από αισθητικής πλευράς αλλά και για λόγους ανθρωπισμού... Τι κάνουμε, λοιπόν, εμείς; Οι περισσότεροι τους κατηγορούμε, τους διώχνουμε, η αστυνομία συλλαμβάνει κάποιους για λίγο, μέχρι ν' αφεθούν και πάλι ελεύθεροι! Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός...
- ΚΑΠΟΙΟΙ από εμάς επικαλούμαστε το νόμο περί επαιτείας, πως αυτή απαγορεύεται δηλαδή, βάζοντάς τα με την αστυνομία και τους εισαγγελείς, οι οποίοι τους αφήνουν ατιμώρητους! Το τι λέει ο νόμος για την επαιτεία, τον ξέρουμε καλά, απ' ό,τι φαίνεται, όλοι μας, όπως ξέρουμε και τι λέει και για τη φοροκλοπή, τη φοροδιαφυγή, την υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, τον παράνομο πλουτισμό κ.ο.κ... Δε φωνάζουμε, όμως, και δε διαμαρτυρόμαστε, γιατί αυτοί οι μεγαλοαπατεώνες δεν
τιμωρούνται! Φωνάζουμε για τους νηστικούς κι εξαθλιωμένους! Δε μπορούμε, δηλαδή, να τα βάλουμε με τους "ελέφαντες" και τα βάζουμε με τα "μερμήγκια"! Δε λέω, υπάρχουν και οι επαγγελματίες του είδους, κάποιοι που έχουν την επαιτεία ως επάγγελμα, που εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά - ακόμα και δικά τους - τ' αμολάνε στα διάφορα στέκια και στο τέλος της ημέρας τους παίρνουν και τα χρήματα που μάζεψαν... Εδώ ναι, υπάρχει παράβαση και πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος, για τους άλλους, όμως, τους θεονήστικους τι νόμος να εφαρμοστεί...
- ΔΙΑΛΟΓΙΖΟΜΑΙ και λέω πολλές φορές: Αλήθεια, μήπως δε βλέπουμε τη δική μας "καμπούρα" και βλέπουμε μόνο των άλλων; Μήπως είμαστε, οι περισσότεροι έστω από εμάς, επαίτες στη ζωή μας, κυρίως σήμερα;; Αν πηγαίναμε αυτή τη στιγμή σε ξένες χώρες, δε θα βλέπαμε κι Έλληνες κι Ελληνόπουλα, τα οποία ξενιτεύονται για να βρουν δουλειά, να επαιτούν μέχρι τουλάχιστον να βρουν; Αλλά κι εμείς, εδώ στη χώρα μας (εξαιρουμένων των πλουσίων και νεόπλουτων απ' τα κλεμμένα) μήπως δεν κάνουμε το ίδιο; Δεν τρέχουμε στα Κοινωνικά Παντοπωλεία, στα συσσίτια, στις λαϊκές όπου μοιράζουν δωρεάν οι παραγωγοί πατάτες κι άλλα τρόφιμα, δε δημιουργούνται ουρές όπου υπάρχει φαγητό χωρίς πληρωμή; Μήπως είμαστε, λοιπόν, όλοι μας επαίτες; Και οι πολιτικοί μας που ζητάνε συνεχώς δανεικά απ' τους "κακούς" ξένους - για εμάς τα "καμάρια" μας - δεν είναι επαίτες;;
- ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ κάποιοι πως, με την ευσπλαχνία, με όλο αυτό που γίνεται για μάζεμα τροφίμων, με το να δίνουμε στους φτωχούς αυτά που στερούνται μέσα από τέτοιες κοινωνικές δομές, στην ουσία, δεν τους αφήνουμε νηστικούς τελείως, μήπως και ξεσηκωθούν! Προσωπικά, δεν το δέχομαι έτσι, γιατί, όπως λέει και η παροιμία: "νηστικό αρκούδι, δε χορεύει"! Πώς θα ξεσηκωθεί κάποιος που δε μπορεί να σταθεί στα πόδια του απ' την πείνα; Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει... 'Ηξεραν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ, στην πλήρη εξαθλίωση, τι κάνουν! Πόνταραν σε αυτό και τώρα ψαχνόμαστε μεταξύ μας, κοιτάει ο καθένας πως θα τη βγάλει πέρα, για τον εαυτό του και μόνο, γονατισμένος, εξαθλιωμένος και - το χειρότερο τώρα τελευταία - φοβισμένος... Είπατε κάτι;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου