Ο κάθε τόπος έχει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του.
Προπολεμικά ο τόπος μας είχε την δική του παραγωγή με την χαρακτηριστική του ταυτότητα.
Μεταπολεμικά η βάρβαρη είσοδος του βιομηχανικού πολιτισμού, γκρέμισε και διέφθειρε τα πάντα. Όσα θνησιγενή έφερε και μας πρόσφερε τα καταναλώσαμε ή εξέπνευσαν άδοξα. Μας έφερε εργοστάσια και μας μείνανε τα πτώματά τους, μας πρόσφερε ξένο χρήμα και αγαθά που τα καταναλώσαμε και μετά αρχίσαμε την πεπατημένη δηλ. τη ζητιανιά και τα διαχρονικά δανεικά σ΄ όλους τους τομείς.
Έτσι -από παλιότερα- για την αρχαία ιστορία μας εισαγάγαμε και σφετεριστήκαμε το τοξοβόλο βασιλιά Εύρυτο, ιδιοποιηθήκαμε το αρχαίο Κάλλιο, νομίσαμε πανύβλακες τους Γαλάτες και τους φέραμε Κοκάλια, για να τους εξοντώσουμε. Θεωρήσαμε δικά μας τα διάφορα εισαγόμενα πλιάτσικα των αρχαίων και νεότερων ληστών προγόνων μας (θησαυρός του Καρπενησίου, Διόνυσος του Γλα κ.α.)
Για τη συμβολή μας στην εθνική μας παλιγγενεσία εισαγάγαμε το σουλιώτη και αρβανίτη Μάρκο Μπότσαρη, ο οποίος κυνηγώντας τους Τούρκους είχε την ατυχία να σκοτωθεί στο Κεφαλόβρυσο. Για να δέσει η ηρωική σούπα της λεβεντογένας Ευρυτανίας, μετά το 1981, επί εποχής κοχλάζοντος σοσιαλισμού, απολαύσαμε, χτεσινούς αρειμάνιους αντικομουνιστές να λιβανίζουν και -παράλληλα- να βρωμίζουν τον Βελουχιώτη, την Εαμική Αντίσταση και την Κυβέρνηση των βουνών, (όλα εν πολλοίς εισαγόμενα στον τόπο μας).
Τώρα, βοηθούσης της κρίσης, καλό θάναι να χτίσουμε τη νέα μας τοπική ταυτότητα στην αλήθεια και στις δικές μας δυνάμεις. Τούτο δεν μπορούν και δεν θέλουν να το κάνουν οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλοεργολάβοι και οι λοιποί ολιγάρχες, θα το κάνουν μόνο οι ενεργοί και δραστήριοι πολίτες, με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις σ΄ όλους τους τομείς παραγωγής, με αρωγούς την πολιτεία αλλά και παράλληλα τους ολιγάρχες, αν αυτοί θέλουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου