12 "Η αγωνία μου είναι να μην προδώσω τις προσδοκίες των Ευρυτάνων"

Θωμάς Κώτσιας: Τέλος στο πάρτι των  εργολάβων-πολιτικών και διαπλεκόμενων.Έχτιζαν μέσα στα ποτάμια χωρίς να τους ελέγχει κανένας .Νέοι τρόποι διάθεσης των κονδυλίων"..

"Όσο για τους τρεις εκπροσώπους της Ευρυτανίας νομίζω ότι κάποιοι απ’ αυτούς ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία ακριβώς για να κάνουν ένα φθηνό πολιτικό παιχνίδι"
Εφ όλης της ύλης  συνέντευξη έδωσε ο Βουλευτής Ευρυτανίας κ.Θωμάς Κώτσιας  στο εκδότη του περιοδικού "Ευρυτανία" κ.Νίκο Ζαγανιάρη.
Ο Βουλευτής μιλά για όλους και για όλα,τις αρχικές δυσκολίες που συνάντησε ,τις ζημιές απο τις πλημμύρες,τον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στο Φουρνά,την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και υδροηλεκτρικών στον νομό,τον συνδικαλισμό,τα σκουπίδια στην Ευρυτανία,τους Πολιτιστικούς Συλόγγους,την προστασία των μνημείων του νομού κ.α
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την συνέντευξη του Βουλευτή Ευρυτανίας...
Όταν αρχίσατε να ασχολείστε με τα κοινά και την πολιτική είχατε φανταστεί ποτέ πως θα γινόσασταν Βουλευτής Ευρυτανίας και μάλιστα με ένα κόμμα που δεν είχε κυβερνήσει ποτέ ξανά; 
Ασχολούμαι με την πολιτική και με τα κινήματα από τα χρόνια της δικτατορίας. Προέρχομαι από το αντιδικτατορικό κίνημα και από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τα μετέπειτα χρόνια όλη η δράση μου είναι στους πολιτικούς αγώνες μέσα από τις γραμμές της αριστεράς.
Στην Ευρυτανία βάλαμε ως υποψήφιο έναν πολιτικό πρόσφυγα αμέσως μετά την μεταπολίτευση και από τότε ασχολούμαι με την πολιτική και από τις αρχές της δεκαετίας του 80 μέσα από  τον
συνδικαλισμό στο χώρο της δουλειάς μου, στα Ελληνικά Πετρέλαια.
Παλέψαμε ώστε η αριστερά που βγήκε από τα συντρίμμια της μεγάλης ήττας του εμφυλίου να ξανασυνδεθεί με την κοινωνία, ο λόγος της να μπολιαστεί με τις ανάγκες της κοινωνίας και αυτός ο αγώνας δικαιώθηκε στα μνημονιακά χρόνια όπου ο λόγος της αριστεράς φαντάζει σαν η μόνη διέξοδος σ’αυτή τη πολιτική της καταστροφής.
Προσωπικά σε όλη αυτή τη διαδρομή, ποτέ μα ποτέ, δεν με απασχόλησε αν θα είμαι Βουλευτής ή όχι γιατί για μένα ο Βουλευτής είναι ένα μέσο ώστε να επιτευχθεί ένας σκοπός. Δεν είναι αυτοσκοπός. Καταλαβαίνω τη σημασία του μόνο στο βαθμό που εξυπηρετεί την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Καταλαβαίνω ότι οι  άνθρωποι  σε μια δύκολη εποχή, ειδικά σε μια περιοχή σα τη δική μας, έχουν μεγάλες προσδοκίες απ’το  Βουλευτή. Ο Βουλευτής όμως κρίνεται από τη δράση του απέναντι στα προβλήματα, στη Βουλή, το νομοθετικό έργο της Κυβέρνησης και τη σύνδεση του με τον τόπο μας. Έτσι καταλαβαίνω το ρόλο μου γιατί αλλιώς μετά πηγαίνουμε σε μια λογική προσωπικής στόχευσης και ιδιοτέλειας που σε οδηγεί σε μια άσκηση πολιτικής χωρίς αρχές και ηθικούς φραγμούς.
Αντιμετωπίσατε μια δυσκολότερη κατάσταση απ’ αυτή που περιμένατε ή είχατε προβλέψει το επίπεδο δυσκολίας του νέου σας ρόλου;
Πρέπει να πω ότι τα βρήκα πιο δύσκολα απ’ ότι τα περίμενα. Ήρθαν οι καταστροφές λόγω των πλημμυρών,  που μας έφεραν πολύ πίσω τη στιγμή που είμαστε σε μια εποχή που η πολιτεία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες και στις προσδοκίες των ανθρώπων για να επουλώσει τις πληγές τους
Ο λόγος είναι καθαρά οικονομικός. Αυτό που ζούμε αυτή τη περίοδο με τις διαπραγματεύσεις έχει την αντανάκλαση του στην αδυναμία της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις για την αποκατάσταση των ζημιών, έτσι όπως θα ήθελε, πέρα βέβαια από τα διαδικαστικά και την γραφειοκρατία μέχρι να φτάσουμε στις αποζημιώσεις.
Σχετικά με τις ζημιές πιστεύετε ότι είναι δικαιολογημένα τα ποσά που έχουν υπολογιστεί; Συγκεκριμένα σύμφωνα με τους Δήμους οι συνολικές ζημιές έχουν υπολογιστεί στα 63 εκ. ευρώ, από τα οποία τα 43 στο Δήμο Αγράφων και τα υπόλοιπα 20 στο Δήμο Καρπενησίου.
Αυτό είναι ένα θέμα των αρμοδίων που τα έχουν υπολογίσει, δεν ξέρω πως τα μέτρησαν. Έχω όμως την αίσθηση ότι κάποιοι κινούνται σε μια λογική «δεν βαριέσαι βάλε παραπάνω, τι έχουμε να χάσουμε». Πάντως εγώ δεν έχω στοιχεία να διαψέυσω τα νούμερα.
Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε ένα ποσό. Όμως θέλω να επισημάνω ότι αυτά τα χρήματα όταν εξασφαλιστούν δεν θα δοθούν με μορφή ανάθεσης διότι μέχρι τώρα γινόταν ένα πάρτι. Ξοδεύονταν χρήματα σε ένα κλειστό κύκλωμα εργολάβων, πολιτικών και διαπλεκόμενων. Δεν πρέπει να επαναληφθεί αυτό. Όταν διαθέσει η πολιτεία τα κονδύλια πρεπει να αναζητήσουμε τους τρόπους ώστε να πιάσουν τόπο αυτά τα ποσά που θα διατεθούν. Διότι εργολάβοι που έχτιζαν μέσα στα ποτάμια χωρίς να τους ελέγχει κανένας δεν θα ξαναπάρουν χρήματα  για να κάνουν το ίδιο.
Το θέμα είναι ότι σ’αυτή τη φάση δεν έχει διατεθεί τίποτα και σ’αυτό συμπαρατάσσομαι με τους φορείς.  Διεκδικούμε από κοινού το ξεκόλλημα κάποιων πιστώσεων.
Είχατε κάποια πρόσφατη ενημέρωση σχετικά με τον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής από τα Ελληνικά Πετρέλαια στο Φουρνά που θα χρησιμοποιεί βιομάζα για τη λειτουργία του; Σε ανακοίνωση σας γνωστοποιήσατε ότι  περιμένετε αναλυτικά στοιχεία για τα οικονομικά δεδομένα της επένδυσης καθώς και για τις περιβαντολλογικές επιπτώσεις. 
Έλαβα κάποια στοιχεία πρόσφατα. Μάλιστα ήταν η δεύτερη επιστολή που μου στάλθηκε από τα ΕΛΠΕ, γιατί η πρώτη δεν απαντούσε στο ερώτημα μου. Δυστυχώς όμως πρέπει να πω ότι η δεύτερη ήταν χειρότερη από την πρώτη. Δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να με διαβεβαιώνει για το κύρος και την υπευθυνότητα των ΕΛΠΕ. Τα ΕΛΠΕ δεν χρειάζονται σε μένα συστάσεις. Δούλευα 35 χρόνια εκεί, ξέρω και τη φιλοσοφία της εταιρίας και την οικονομική της ευρωστία της και τα προβλήματα στη λειτουργία της.
Προβλήματα που πλήρωσαν με τη ζωή τους τρεις συνάδελφοί μου, που έχασαν τη ζωή τους στο πρόσφατο δυστύχημα στο διυλιστήριο. Από τα ΕΛΠΕ δεν μας φτάνουν ούτε σχολιάζουμε προθέσεις. Εγώ ζήτησα να κατατεθεί μια τεκμηριωμένη τεχνικοοικονομική μελέτη όπου θα αποδεικνύεται  με στοιχεία η ύπαρξη της απαιτούμενης βιομάζας και η δυνατότητα της περιοχής μας να τροφοδοτεί το εργοστάσιο. Αυτή είναι η ένσταση μου. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό καθ’αυτό το εργοστάσιο. Το εργοστάσιο όμως απαιτεί έναν τεράστιο όγκο βιομάζας και δεν προκύπτει κάποιο στοιχείο που να επιβεβαιώνει τη διαθεσιμότητα αυτής της ποσότητας, κοντά στους 50.000 τόνους ετησίως. Από ότι φαίνεται τα ΕΛΠΕ δεν διαθέτουν τέτοια μελέτη.
Ο ισχυρισμός του Δήμου για στοιχεία από το ΤΕΙ Καρπενησίου δεν είναι ακριβής. Το έγγραφο  του ΤΕΙ το έχω, απλά τοποθετείται θετικά απέναντι στην επένδυση και καταλήγει ότι πρέπει να γίνει μελέτη ώστε να φανούν οι δυνατότητες κάλυψης της απαιτούμενης πρώτης ύλης. Όσο δεν υπάρχουν  σαφείς απαντήσεις δεν μπορεί κανείς, που δεν διαπλέκεται με συμφέροντα, να συμφωνήσει σε μια τέτοια επένδυση. Έχουμε και αρνητική εμπειρία από ένα παρόμοιο εργοστάσιο ανάμεσα στη Βούλπη και τη Βαλαώρα που δούλεψε για 3-4 μέρες και διαπιστώθηκε ότι το κόστος λειτουργίας του ήταν πολύ υψηλό σε σχέση με το αποτέλεσμα. Και το χειρότερο είναι πως κανείς δεν λογοδότησε γι’αυτή την επένδυση. Όπως και σε άλλες σπατάλες και έργα που το μόνο που έκαναν ήταν να εξυπηρετούν εργολάβους. Για να μην αναφερθώ και στην Ευρυτανία Α.Ε. Αν δεν είμαστε σίγουροι για την εξασφάλιση της πρώτης ύλης και αποτέλεσμα της επένδυσης δεν μπορεί και δεν πρέπει να προχωρήσει.
Στο βιογραφικό σας διαβάζουμε πως στο παρελθόν συμμετείχατε στην επιτροπή αγώνα που είχε συσταθεί ενάντια «στα σχέδια της κακοποίησης της ευρυτανικής  φύσης με την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών και υδροηλεκτρικών στον νομό». Είστε ιδεολογικά αντίθετος στην εκμετάλλευση της πράσινης ενέργειας ή είναι αποκλειστικά θέμα της εκάστοτε εγκατάστασης; 
Καθόλου ιδεολογικά αντίθετος. Ίσα ίσα που θεωρώ ότι είναι μια μορφή παραγωγής ενέργειας που θα πρέπει να αναπτυχθεί. Εγώ πράγματι πριν δεκαετία περίπου εκλέχτηκα  από τον κόσμο στο Συνεδριακό Κέντρο Καρπενησίου μέλος μιας επιτροπής αγώνα η οποία  δεν «περπάτησε» όχι με δικιά μου ευθύνη αλλά με ευθύνη αυτών που την συγκρότησαν. Παράλληλα όμως η Κίνηση Πολιτών Ευρυτανίας που υπήρχε από τότε, έχει αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια μια έντονη κινηματική δράση στην οποία συστρατεύτηκα και προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε τους φορείς του τόπου και τους Ευρυτάνες ενάντια στις καταστροφικές συνέπειες της μαζικής εγκατάστασης ανεμογεννητριών και υδροηλεκτρικών στον τόπο μας.
Κάποια στιγμή η Ευρυτανία αποφασίστηκε να χαρακτηριστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και συγκεκριμένα επί Υπουργείας Σουφλιά Περιοχή Αιολικής Προτεραιότητας. Δηλαδή να γίνει ένα μεγάλο Βιομηχανικό Πάρκο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Το Δυτικό κομμάτι της Ευρυτανίας πλήρωσε ακριβά το τίμημα του εξηλεκτρισμού με τη Λίμνη των Κρεμαστών. Εγώ είμαι παιδί αυτής της λίμνης Εκεί είδα τους ανθρώπους να ξεθάβουν τους νεκρούς τους, να γκρεμίζουν τα σπίτια τους, να ξεριζώνονται στο όνομα της ανάπτυξης μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο. Και όσο τραγικό και αν ήταν έπρεπε να συμβεί για τις ανάγκες εξηλεκτρισμού και ανάπτυξης της πατρίδας μας. Στο χωριό μου το ρεύμα έφτασε όταν ήμουν 12 χρονών.
Σήμερα αυτή η θυσία του τόπου μας ποιά ανάγκη υπηρετεί; Μόνο στα συμφέροντα της ΤΕΡΝΑ, του κάθε Μπόμπολα, του κάθε Ρόκα και όλων αυτών των μεγιστάνων που βλέπουν την Ευρυτανία σαν επενδυτική ευκαιρία.
Συνολικά προβλέπονται από τις δεσμεύσεις που έχουν κάνει σε όλα τα τα βουνά της Ευρυτανίας γύρω στις 1.300 ανεμογεννήτριες. Δεν υπάρχει κορυφή στην Ευρυτανία από τα Κοκκάλια μέχρι τα Βόρεια Άγραφα που  να μην έχει δεσμευτεί από τις εταιρείες. Αυτό είναι η απόλυτη καταστροφή του τόπου μας και δεν έχει καμμία σχέση με αξιοποίηση των ΑΠΕ. Έχει να κάνει με λογικές αρπαχτής  από τεράστια οικονομικά συμφέροντα, που διαπλέκονται με μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους από την κεντρική Ευρώπη. Δυστυχώς εκπρόσωποι θεσμικών οργάνων και υπηρεσιακοί παράγοντες στην περιοχή μας υπέκυψαν σε αυτά τα συμφέροντα και χάθηκε πολύτιμος και κρίσιμος  χρόνος για την πλήρη ακύρωση αυτών των έργων, μέχρι να αποφασιστεί ποιό είναι το μοντέλο ανάπτυξης που θέλουμε για την Ευρυτανία
Πρώτα πρέπει να αποφασίσουμε ποιές ανάγκες θέλουμε να καλύψουμε και  να δούμε πως καταλαβαίνουμε την ανάπτυξη στον τόπο μας. Εγώ θεωρώ ότι θα πρέπει να εστιάσουμε στον πρωτογενή τομέα για την ανάπτυξη της περιοχής. Αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, πιστοποίηση προιόντων με τον τουρισμό σαν συμπληρωματική δραστηριότητα. Οι ομορφιές του τόπου μας είναι αυτές που δίνουν τη δυνατότητα να αναπτυχθεί ο τομέας του τουρισμού. Και μάλιστα με αφορμή και την οδυνηρή εμπειρία που είχαμε με τις κατολισθήσεις το να ανοίξεις δρόμους των δέκα και τρίαντα μέτρων στις στροφές  για να περάσουν αυτά τα «τέρατα» που θα τοποθετηθούν θα έχει ως αποτέλεσμα τα πρανή των δρόμων να φτάσουν τα εκατό μέτρα ύψος. Καταλαβαίνετε τι κατολισθήσεις θα έχουμε και πόσο θα αλλάξει το τοπίο της περιοχής. Για αυτά τα τοπία έρχεται ο κόσμος στην Ευρυτανία, χάρις σε αυτά αναπτύσσεται ο τουρισμός μας και δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αν τα καταστρέψουμε τι θα πουλάμε, μια φιλοξενία στα ξενοδοχεία μας που δεν θα ενδιαφέρει κανέναν. Οι μόνιμες θέσεις εργασίας που θα χαθούν δεν θα αναπληρωθούν από τις ανεμογεννήτριες, που δεν προσφέρουν καμιά θέση, ούτε από την ευκαιριακή πιθανή εργασία κάποιων μικροεργολάβων για ένα -δύο χρόνια καταστρέφοντας μόνοι μας το μέλλον του τόπου μας . Με άλλον τρόπο πρέπει να αναζητήσουμε την ανάπτυξη και όχι καταστρέφοντας την Ευρυτανία.
Κάποια μικρά υδροηλεκτρικά πιθανόν να εξεταστούν κατά περίπτωση από ειδικούς και μόνο αν δεν  δημιουργούν περιβαλλοντικά, αισθητικά και άλλα προβλήματα.

Άρα απορρίπτετε τις ανεμογεννήτριες στο σύνολό τους; Και η ενεργειακή αυτάρκεια πως μπορεί να επιτευχθεί;
Απορρίπτω τις ΒΑΠΕ(Βιομηχανικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) που μετατρέπουν τον τόπο μας σε βιομηχανική ζώνη και όχι τις ανεμογεννήτριες γενικά. Όσο για την ενεργειακή  αυτάρκεια, το πρώτο βήμα είναι η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας. Ενεργειακά σπίτια γιατί μεχρι τώρα η πολιτεία δεν είχε περάσει την κουλτούρα ότι πρέπει να μονώνουμε τα σπίτια μας για να έχουν ζέστη το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι. Τώρα τα ψύχουμε το καλοκαίρι με κλιματιστικά και τα θερμαίνουμε το χειμώνα με καλοριφέρ
Η δημιουργία των ενεργειακών επιθεωρητών είναι προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι ενεργειακοί επιθεωρητές και το πρόγραμμα «Εξοικονομώ κατ’οίκον» είναι πολύ πετυχημένοι θεσμοί και εκεί θα πρεπει να προσανατολίζεται και η πολιτεία. Ανανεώσιμες πηγές μπορεί να είναι και μικρής κλίμακας κατά γειτονιά ή και κατά σπίτι. Όπως επιδοτούνταν παλιότερα οι ηλιακοί θερμοσίφωνες. Σήμερα θα μπορούσε να επιδοτείται ένα φωτοβολταϊκό και μια ανεμογεννήτρια που να εξασφαλίζει την ενέργεια μιας γειτονιάς ή ενός οικισμού να κατασκευάζονται στην πατρίδα μας και να δημιουργούν θέσεις εργασίας  
Μιας και μιλήσαμε για τον τουρισμό. Κάποτε η Ευρυτανία στα πλαίσια της τουριστικής προβολής της διαφημίζονταν ως Ελβετία της Ελλάδας. Θα μπορούσε ποτέ η Ευρυτανία να γίνει ένας τόσο κεντρικός τουριστικός προορισμός στα ελληνικά πλαίσια; 
Καταρχήν θεωρώ ότι ο χαρακτηρισμός Ελβετία της Ελλάδας αδικεί την Ευρυτανία. Λάθος, κατά τη γνώμη μου, πολλοί Ευρυτάνες χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο. Το μέτρο της ομορφιάς δεν μπορεί να είναι η Ελβετία. Την Ελβετία την έχω περπατήσει. Είναι μια όμορφη χώρα διαθέτει όμως ένα άλλο τοπίο. Δεν έχει και δεν συγκρίνεται με την πολυμορφία του Ευρυτανικού τοπίου. Σε αντιστοιχία στα πολυτελή σαλέ που διαφημίζουν οι Ελβετοί και τα προτιμά η  οικονομικά υψηλή κοινωνία όλου του κόσμου, δεν στήνουν ανεμογεννήτριες.
Αυτά τα πέντε μνημονιακά χρόνια το μεγαλύτερο θύμα είναι η μεσαία τάξη. Δηλαδή οι τουρίστες που ερχόνταν στην Ευρυτανία. Και που σήμερα δεν έχουν τη δυνατότητα να την επισκεφθούν.
Τα τελευταία  25 χρόνια μπορει να έχουν γίνει σημαντικές επενδύσεις και ξενοδοχειακές μονάδες αλλά δεν μπορεί αυτού του είδους ο τουρισμός να μην συνδέεται με τον πρωτογενή τομέα. Ο τουρισμός πρέπει να αυξάνεται με την γεωργο-κτηνοτροφική ανάπτυξη και αντίστροφα. Για να γίνει εφικτό ένα τέτοιο αποτέλεσμα απαιτούνται  υποδομές και στελέχωση των υποστηρικτικών υπηρεσιών δίπλα στους παραγωγούς, κίνητρα για ανάπτυξη πιστοποιημένων και τυποποιημένων τοπικών τροφίμων και προιόντων τα οποία θα διαφημίζονται και από τα ξενοδοχεία μας. Γιατί είναι απαράδεκτο τα ξενοδοχεία μας να δίνουν για πρωινό βουτυράκια από το LIDL. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό δείγμα απόκλισης των δύο αυτών κλάδων της οικονομίας που θα έπρεπε να συμπορεύονται είναι τα δύο πρόσωπα του Βελουχιού. Οι εγκαταλελειμμένες υποδομές (δρόμοι, στάβλοι, στέγαστρα για τους κτηνοτρόφους στο Βελούχι),  δίπλα από τις οργανωμένες εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου, που βεβαίως μπορούν να γίνουν ακόμα καλύτερες, όχι όμως σε βάρος της αγροτοκτηνοτροφίας.
Πρέπει να βλέπουμε και να ασχοληθούμε και με τα δύο πρόσωπα. Πρέπει το ένα να λειτουργεί συμπληρωματικά με το άλλο και όλα μαζί προωθητικά προς τα εμπρός.

Πως πιστεύετε ότι μπορεί ο Νομός Ευρυτανίας να προσελκύσει οικογένειες με παιδιά, νέους ανθρώπους αλλά και να διατηρήσει το πληθυσμιακό του δυναμικό τη στιγμή που είναι ο φτωχότερος και  γηραιότερος νομός της Ευρώπης; 
Αυτά τα χρόνια η καταστροφή που βίωσε ο τόπος μας μας έχει οδηγήσει σε μια πορεία που θα κάνουμε πολύ καιρό να επουλώσουμε τις πληγές μας. Φθάσαμε στο σημείο της πλήρους υπολειτουργίας του Νοσοκομείου μας. Κάποιες φωνές  υπουργών το προωθούσαν απροκάλυπτα  να μετεξελίχθη σε κέντρο Υγείας και να συνδεθεί με το νοσοκομείο της Λαμίας.
Εμείς ως νέα κυβέρνηση χειριζόμαστε τον προηγούμενο προυπολογισμό χωρίς να μπορούμε να τον αλλάξουμε ή να κάνουμε προσλήψεις. Σε ένα τοπίο απαγορεύσεων περάσαμε νομοσχέδια ανθρωπιστικού περιεχομένου, με βασικά σημεία «κανένας χωρίς ρεύμα, κανένας νηστικός, κανένας ανασφάλιστος». Το πρώτο μήνυμα που πήραμε από τους σωτήρες – δανειστές μας ήταν πως αυτό το νομοσχέδιο θεωρήθηκε μονομερής ενέργεια. Μας λένε δηλαδή να πεθάνουμε γιατί αν αρνηθούμε να πεθάνουμε αθετούμε τη συμφωνία. Εκεί είχαμε φτάσει.
 Εμείς όμως θα συνεχίσουμε, παρότι 200.000 νέοι άνθρωποι με κορυφαίες σπουδές, όλοι αυτοί που θα άλλαζαν την Ελλάδα, έφυγαν στο εξωτερικό εξαιτίας  αυτής της πολιτικής της καταστροφής. Θα τα ξαναστήσουμε τα νοσοκομεία μας παρότι 18.000 γιατροί που σπούδασαν εδώ με αίμα έφυγαν και αυτοί, ενώ όσοι έμειναν καλούνται να πάνε στα Άγραφα για 700 ευρώ. Προσπαθούμε να δώσουμε κίνητρα προκειμένου τα Άγραφα, ο Προυσσός, η Φουρνά, το Καρπενήσι να ξαναέχουν γιατρούς. Για να μπορέσουμε να ξανακάνουμε την υγεία κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Το ίδιο ισχύει και για την παιδεία. Αυτές τις μέρες ανακοινώνονται 900 θέσεις εργασίας νοσηλευτών, μαζί με τις 4500 θέσεις που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός για να στηρίξουμε την υγεία στη χώρα μας.
Πρέπει να δημιουργήσουμε  τις προϋποθέσεις ώστε να γυρίσουν άνθρωποι στα χωριά και για να κάνουν οικογένεια, πρέπει να έχουν νοσοκομείο και τα παιδιά τους να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο. Όλα αυτά έχουν μια εξάρτηση μεταξύ τους. Αν κόψεις το ένα από αυτά αδυνατίζει το άλλο. Ακόμα και αν αυξήσεις την αγροτική παραγωγή χωρίς σχολείο και νοσοκομείο και γιατρό πως θα φέρεις πληθυσμό στο Νομό;
Στο βιογραφικό σας διαβάζουμε ότι για πολλά χρόνια ήσασταν ενεργός συνδικαλιστής. Με την εμπειρία που διαθέτετε απ’ αυτόν τον χώρο είστε ικανοποιημένος από το επίπεδο του συνδικαλισμού στη χώρα μας; Θα θέλατε να είναι πιο μαχητικός ή να προσπαθεί περισσότερο να γεφυρώνει καταστάσεις; Γιατί πιστεύετε ότι τις τελευταίες δεκαετίες στην συνείδηση της κοινής γνώμης ο όρος συνδικαλισμός έχει συνδεθεί με κάποιες αρνητικές έννοιες; 
Με την διαπλοκή και την ιδιοτέλεια. Χαίρομαι πολύ για την ερώτηση που μου κάνετε.
Εγώ τον συνδικαλισμό τον υπηρέτησα επί 32 χρόνια και δεν έχτισα καριέρα συνδικαλιστή. Όλα τα χρόνια, παράλληλα με τον συνδικαλισμό, ήμουν εργατοτεχνίτης στα διυλιστήρια. Την τελευταία μέρα που έφυγα, 16 Νοέμβρη του 2011 ήμουν απογευματινή βάρδια. Όλη μου τη ζωή σε βάρος της οικογενείας και των αναγκών μου επέλεξα να μη χτίσω καριέρες, έχοντας απέναντι μου και σε σύγκρουση μαζί τους καταβολεμένους συνδικαλιστές που ευθύνονται για το ότι ο κόσμος έχει ταυτίσει τον συνδικαλισμό με την ιδιοτέλεια.
Από το σωματείο μου έγιναν δύο υπουργοί στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., καμιά 20αριά Γενικοί Διευθυντές και Διευθύνοντες Σύμβουλοι και 3-4 Πρόεδροι Εταιρειών και Ομίλων. Τη μια μέρα ήμασταν στην ίδια μεριά του τραπεζιού και την επόμενη μέρα είχαν αναλάβει πόστα και ήταν απέναντι μας και μας κουνούσαν το δάχτυλο για να δείχνουμε δήθεν στάση ευθύνης. Δεν με αφορά αυτός ο συνδικαλισμός, που σωστά ο κόσμος καταδικάζει, ήμουν απέναντι σε αυτόν τον συνδικαλισμό, έχω αρθρογραφήσει επανειλημμένα καταγγέλλοντας αυτά τα φαινόμενα.
Στον συνδικαλισμό στρατεύτηκα για να υπηρετήσω μια άλλη κοινωνία δικαιότερη και αυτό προσπαθώ να υπηρετώ και τώρα σαν Βουλευτής. Άλλοι πρέπει να απολογηθούν για τα πεπραγμένα τους, που στήσανε επιχειρήσεις μέσω του συνδικαλισμού, κάνοντας βίλες και καριέρες. Όμως ο κόσμος πρέπει να είναι πονηρεμένος  και να "μην πετά το παιδί μαζί με την κούνια". Άλλο να απαξιώσουμε τα φαινόμενα που εξέθρεψαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης με τα φαινόμενα της αλλοτρίωσης των συνδικαλιστών και άλλο να απαξιώσουμε τον συνδικαλισμό, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και ατομική ευθύνη για τον καθένα από  όσους ψήφιζαν και ανέχονταν τα φαινόμενα που όλοι τώρα κάνουν πως καταδικάζουν. Τους ψήφιζε και τους ανέχονταν ο κόσμος όλους αυτούς, δεν εκλέγονταν μόνοι τους.
Ο συνδικαλισμός είναι η κοινωνική μας συνείδηση, είναι η συλλογικότητα μέσα από την οποία κρατάμε την κοινωνία όρθια. Στο χέρι μας είναι να αποκατασταθούν αυτές οι αξίες. Γιατί συνδικαλιστές δεν ήταν μόνο οι βολεμένοι. Ήταν και αυτοί που παλιότερα στάλθηκαν στα ξερονήσια και στήθηκαν μπροστά  σε εκτελεστικά αποσπάσματα γι’ αυτές τις αξίες.
Άλλωστε και κάποιους τους συμφέρει αυτή η ισοπέδωση.
Βεβαίως και τους συμφέρει. Για να κάνουν τον άνθρωπο να πιστεύει μόνο στον εαυτό του και να είναι σαν την καλαμιά στον κάμπο και όλους τους άλλους να τους βλέπει αντιπάλους. Σαν τον μύθο με το δεμάτι. Ένας πατέρας προκειμένου να δείξει στο παιδί του τι σημαίνει ένωση και δύναμη του έδωσε ένα δεμάτι βέργες και του είπε να τις σπάσει μια μια. Το παιδί άρχισε να τις σπάει χωρίς δυσκολία. Μετά του έδωσε πολλές βέργες μαζί και φυσικά το παιδί δεν μπόρεσε να τις σπάσει.
Αυτό θέλουν να μας κάνουν. Να είμαστε μόνοι και ανυπεράσπιστοι χωρίς να πιστεύουμε στις συλλογικές διαδικασίες, στα συνδικάτα, στην πολιτική και κοινωνική δράση. Να μας λένε «εσύ θα σώσεις τον κόσμο; Κοίτα τον εαυτό σου». Αν κοιτάξει ο καθένας τον εαυτό του το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τον χάσει γιατί θα έχει να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα συμφέροντα απέναντι του, που δεν δρουν καθόλου κατά μόνας. Αυτοί λειτουργούν συλλογικά. Σε μας προσπαθούν να απαξιώσουν την έννοια της κοινής δράσης.
Η Ευρυτανία στέλνει τα σκουπίδια της στον ΧΥΤΑ Λαμίας. Και μάλιστα επι πληρωμή. Πιστεύετε ότι είναι μια καλή και μακροχρόνια λύση; Πως θα μπορούσε να γίνει αυτάρκης σε αυτό το κομμάτι η Ευρυτανία; Ένα ΧΥΤΑ στο Νομό μας δεν θα ήταν καταστρεπτικό για το περιβάλλον;
Νομίζω ότι αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκτήσουμε περιβαλλοντική και οικολογική συνείδηση και να μειώσουμε τον όγκο των σκουπιδιών. Εδώ οι Σύλλογοι πρέπει να παίξουν καθοριστικό ρόλο, για ένα διαφορετικό καταναλωτικό μοντέλο. Καλά τα πανηγύρια και οι γιορτές και τα ανταμώματα καλύτερα όμως να μυήσουμε τους λίγους ανθρώπους που παραμένουν στα χωριά μας να μην πετάνε όλα τα σκουπίδια μαζί και να μην τα πετάνε στα ρέματα. Δυστυχώς γύρω από κάθε χωριό υπάρχουν άτυπες ανεξέλεγκτες χωματερές.
Τα σκουπίδια λίγοι ξέρουν ότι είναι πολύτιμα και μπορούν να ανακυκλωθούν, να κομποστοποιηθούν. Στα παιδικά μου χρόνια δεν είχαμε παρά ελάχιστα σκουπίδια. Τα αποφάγια τα δίναμε στα ζώα. Ότι χάλαγε του αλλάζαμε χρήση ή το ξαναφτιάχναμε. Δε νομίζω ότι ο τόπος μας έχει ανάγκη τους ΧΥΤΑ. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με τη μείωση των σκουπιδιών και την ανακύκλωση τους.
Σήμερα παγκοσμίως το θέμα των σκουπιδιών είναι χρυσοφόρο. Κάποιοι ετοιμάζουν τεράστια έργα σχετικά με την εκμετάλλευση τους καθώς υπάρχει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον. Γι’αυτό και ο ιδιωτικός τομέας θέλει πολλά σκουπίδια προκειμένου να τα εκμεταλλευτεί. Όμως το καλύτερο για την κοινωνία είναι η μείωση της ποσότητας των σκουπιδιών.
Προσωπικά πιστεύω πως αυτό είναι ένα κομμάτι που θα μπορούσαμε να παραδειγματιστούμε από τους λαούς της Κεντρικής Ευρώπης. Έχοντας εμπειρία από την Γερμανία, την οποία επισκεπτόμουν συχνά παλιότερα λόγω σπουδών του παιδιού μου, οι άνθρωποι κάθε υλικό το βάζουν στον κατάλληλο κάδο για να ελαχιστοποιήσουν τα σκουπίδια.
Πρόσφατα δημιουργήθηκε προστριβή στη σχέση σας με τους τοπικούς άρχοντες της Ευρυτανίας σχετικά με τη θετική σας ψήφο για την αποφυλάκιση Ξηρού. Κάποιοι θεώρησαν ότι δεν σεβαστήκατε τη μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη ενός προσώπου πολύ σημαντικού για όλους τους Ευρυτάνες.
Καταρχήν είναι παραπληροφόρηση και εκ του πονηρού το ότι αποσιωπάται και παραβλέπεται το σύνολο του νόμου που ψηφίσαμε. Δεν πήγαμε στη Βουλή για να κάνουμε νόμο να αποφυλακιστεί ο Ξηρός . Καταθέσαμε ένα νομοσχέδιο μετά από διαβούλευση με την κοινωνία προκειμένου  να εξανθρωπίσουμε τις φυλακές. Ήμασταν έκθετοι διεθνώς και πληρώναμε πρόστιμα για τις συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές μας. Οι φυλακές είχαν γινει από σοφρωνιστικά ιδρύματα αποθήκες ψυχών και κολλαστήρια.
Οι φυλακές μας ασφυκτιούν, τώρα μάλιστα που η εγκληματικότητα τα χρόνια της κρίσης έχει αυξηθεί. Υπάρχει ένας υπερκορεσμός στις φυλακές και σ ’αυτό προσπαθήσαμε να δώσουμε λύση.Το νομοσχέδιο δεν ήταν φωτογραφική ρύθμιση όπως πολύ διεστραμμένα και πολύ άδικα το παρουσίασαν κάποιοι.
Όσο γι’αυτούς που παρουσιάζονται όψιμοι υπερασπιστές και επικαλούνται τη μνήμη του Μπακογιάννη το είπα και στη Βουλή και θα το πω και εδώ. Ο Παύλος Μπακογιάννης πλήρωσε με το αίμα του πανανθρώπινες αξίες που υπηρέτησε μέσα από την πολιτική του δράση. Στα χρόνια της δικτατορίας απειλήθηκε η ζωή του και συνέχισε τον αγώνα του από το εξωτερικό. Θα τρίζουν τα κόκκαλά του αν δει τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη και όλους τους συνεχιστές της Χούντας να παρουσιάζονται υπερασπιστές του. Είναι υποκριτικό και αυτό αποτελεί προσβολή στη μνήμη του Μπακογιάννη.
Όσο για τους τρεις εκπροσώπους της Ευρυτανίας νομίζω ότι κάποιοι απ’ αυτούς ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία ακριβώς για να κάνουν ένα φθηνό πολιτικό παιχνίδι. Εγώ αισθάνομαι περήφανος για τους Ευρυτάνες, που δεν "μάσησαν" παρά την επίθεση και την αχαρακτήριστη ανακοίνωση εναντίον μου, που περιείχε πολύ βαρείς χαρακτηρισμούς οι οποίοι βεβαίως χαρακτηρίζουν εκείνους που την γράψανε. Εγώ τιμώ τη μνήμη του Μπακογιάννη και την τιμώ υπερασπιζόμενος  αξίες που υπερασπίστηκε και αυτός.
Εμείς νομοθετήσαμε όχι για τον Ξηρό αλλά για τις περιπτώσεις ανθρώπων που η υγεία τους βρίσκεται σε οριακή κατάσταση. Το ίδιο κάναμε στην αριστερά και με τους χουντικούς που καταδικάστηκαν για εσχάτη προδοσία για όσα δεινά προκάλεσαν στον τόπο φτάνοντας μέχρι την προδοσία της Κύπρου και τον ακρωτηριασμό της, όταν προέκυψε βλάβη της υγείας τους συναινέσαμε για την αποφυλάκισή τους. Τρανό παράδειγμα ο Αντρέας Λεντάκης, ένας μάρτυρας της δικτατορίας, ο Μαν. Γλέζος που πρωτοστάτησαν προκειμένου να αποφυλακιστούν οι χουντικοί, χωρίς βεβαίως οι χουντικοί να δείξουν καμιά μεταμέλεια για τα εγκλήματα τους .
Τρομοκράτες όμως –γιατί κάποιοι έχουν επιλεκτική μνήμη- δεν είναι μόνο οι Ξηροί είναι και αυτοί που οδήγησαν κόσμο στην αυτοκτονία αυτά τα μνημονιακά χρόνια και κυκλοφορούν γύρω μας με γραβάτες. Εμείς θεωρούμε ότι ο κόσμος δεν γίνεται καλύτερος με ένα 45άρι και όποιος φοράει μια κουκούλα προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες  στην κοινωνία και την δημοκρατία, γιατί πάνω σε αυτό βασίζεται η περιστολή των δημοκρατικών  ελευθεριών και οι τρομονόμοι.
Οι  Πολιτιστικοί Σύλλογοι είναι κύτταρα πολιτισμού και διατήρησης εθίμων αλλά και της επαφής ντόπιων και απόδημων μέσω εκδηλώσεων. Ενώ βοηθούν και με δωρεές για την αναστήλωση μνημείων. Πως μπορούν να βοηθηθούν όλοι αυτοί οι πολιτιστικοί σύλλογοι; Εκτός από το οικονομικό που είναι το προφανές  με ποιόν άλλον τρόπο; Αυτή τη στιγμή ασφυκτιούν και λιγοστεύουν.
Καταρχήν να συγχαρώ κάθε Ευρυτάνα που συμμετέχει στους συλλόγους μας. Οι σύλλογοι μας έχουν τεράστια συμβολή στον τόπο μας. Είναι η "κόκκινη κλωστή", που μας συνδέει με τον τόπο μας και αξίζει οι νέοι άνθρωποι να συμμετέχουν και να συνεχίσουν τη δράση των συλλόγων. Έχουν τεράστια συμβολή στην προστασία των μνημείων μας στη διατήρηση της κληρονομιάς μας και την προστασία και προβολή του τόπου μας.
Σε εποχές που όλα μας σπρώχνουν στην ιδιώτευση το ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ασχολούνται με πάθος και ανιδιοτέλεια με τους Συλλόγους αποτελεί ελπιδοφόρο στοιχείο για την αυτοοργάνωση της κοινωνίας. Μου έχουν τεθεί τα προβλήματα των Συλλόγων. Με τη μείωση των συνδρομητών να είναι το σημαντικότερο απ’ αυτά. Παλιότερα βρίσκονταν τρόποι και χρηματοδοτούνταν οι σύλλογοι σε μια πελατιακή λογική που δεν με αφορά και ποτέ δεν συμφώνησα μ’αυτήν.
Παρ’ όλα αυτά οι σύλλογοι θα πρέπει να εισακούονται και να τυχαίνουν μιας ιδιαίτερης αντιμετώπισης από την πολιτεία, όμως πρέπει να ενεργοποιούν και οι ίδιοι περισσότερο τα μέλη τους.
Αρκετά λιγότεροι, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, σύλλογοι συνεχίζουν να εκδίδουν έντυπα. Με τα νέα αυξημένα τέλη αποστολής έχουν κλείσει ακόμα περισσότερες εφημερίδες ενώ όσες επιβιώνουν αναγκάζονται να μειώσουν συνεχώς τους συνδρομιτές τους άρα και τη δυναμική τους και την επιρροή τους. Τι μπορεί να γίνει σχετικά με αυτό τη στιγμή που από αυτά τα έντυπα ενημερώνονται για τα χωριά τους Ευρυτάνες απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Το θέμα που έχει προκύψει σχετικά με την ατέλεια μπορούμε να το κουβεντιάσουμε και να δούμε πως θα βρούμε μια λύση. Μέσα από τα συνέδρια και τις συζητήσεις μπορούμε να δούμε πως θα επαναφέρουμε ένα καθεστώς για να διευκολύνουμε την επικοινωνία των ανθρώπων με τα χωριά τους και τα μέλη τους.
Αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να πω κάτι συγκκεριμένο πάντως είναι ένα θέμα για διάλογο και είμαι προετοιμασμένος με θετικό τρόπο να μιλήσω με τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες, ακόμα και με σχετική ερώτηση. Θέλω όμως συγκεκριμένες προτάσεις για να δούμε τι ακριβώς ζητάμε και πως το ζητάμε. Είμαι θετικός στο να συμβάλλω για μια λύση και μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε μαζί με τους συλλόγους μια τέτοια πρόταση.
Η Ευρυτανία διαθέτει πολλά παραδοσιακά γεφύρια τα οποία χρειάζονται συντήρηση. Ένα από τα πολλά παραδείγματα είναι η Καμάρα των Δομιανών, ένα μονότοξο γεφύρι 400 χρόνων. Πριν δύο χρόνια ο πρώην Δήμαρχος Καρπενησίου επισκέφθηκε τον χώρο, έγινε μελέτη, βγήκε χρηματοδότηση αλλά το έργο δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Οι διαδικασίες συντήρησης όμως και σε αυτό αλλά και σε άλλα γεφύρια είναι απαραίτητες για να μην έχουμε τις εικόνες που είδαμε στην Ήπειρο στις πρόσφατες καταστροφές.
Την Ευρυτανία την περπατώ τα τελευταία 30 χρόνια όχι βεβαίως σαν πολιτικός, αλλά σαν ένας Ευρυτάνας παθιασμένος με τον τόπο μας, όπως και όλα τα βουνά της Ελλάδας . Δεν υπάρχει γεφύρι να μην το ξέρω και μάλιστα συνεργάστηκα με κάποιους φίλους για την ανάδειξη της ιστορίας των γεφυριών της Ευρυτανίας. Πρόκειται για δεκάδες πέτρινα γεφύρια τα οποία είναι ανάγκη να συντηρηθούν γιατί θα έχουν την τύχη του γεφυριού της Πλάκας.
Ειδικά οι τελευταίες καταστροφές έβγαλαν από τη λειτουργία όχι μονο γεφύρια με πολιτιστική αξία αλλά και πρακτική και χρηστική αξία. Όπως τα γεφύρια στην Τέμπλα και στο Αυλάκι που έχει απαγορευθεί η διέλευσή οχημάτων. Η γέφυρα του Μανώλη πρέπει και αυτή να προστατευθεί όπως και τα γεφύρια των Αγράφων, της Ανηφόρας και πολλά άλλα.
Όταν όμως έφτασαν τα σπίτια στο ρέμα, όταν έχεις ανθρώπους άστεγους, όταν έχεις χωριά, όπως η Άμπλιανη που δεν μπορεί να υποδεχθεί το καλοκαίρι, προτεραιότητα θα δώσεις στις ανάγκες των ανθρώπων. Συμμερίζομαι απόλυτα την ανάγκη να προστατεύσουμε τα μνημεία μας με δεδομένες όμως τις οικονομικές ανάγκες και τις δυνατότητες. Όταν άνθρωποι δεν έχουν να φάνε και βρίσκονται στην απόλυτη ένδεια μπαίνουν σε απόλυτη προτεραιότητα. Ήρθε στο γραφείο μου άνθρωπος τις προάλλες, που μου είπε ότι θα αυτοκτονήσει αν δεν βρεθεί λύση για την οικογένειά του και έπαθα σοκ. Τι να πεις σ’αυτόν τον άνθρωπο για τα γεφύρια; Εκεί μας έχουν φτάσει οι πολιτικές της καταστροφής. Πρέπει η κοινωνία μας να βάλει διαφορετικά προτάγματα. Πρώτα οι άνθρωποι και μετά όλα τ’άλλα.
Διαβάζοντας προηγούμενες σας συνεντεύξεις παρατήρησα ότι σας θέτονται ερωτήματα σχετικά με τη γενικότερη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μεγαλύτερο ποσοστό για εθνικά και οικονομικά θέματα απ’ ότι  για Ευρυτανικά. Επειδή είστε και ένα νέο κόμμα στη διακυβέρνηση θα έλεγε κανείς ότι ο κόσμος θέλει να μάθει που κινείστε γιατί πολλά έχουν ειπωθεί όλον αυτόν τον καιρό σχετικά με το τι στάση θα κρατήσετε στα θέματα που μας απασχολούν όλους.
Από το τι θα γίνει σε αυτές τις διαπραγματέυσεις εξαρτάται και το τι θα γίνει και για όλα όσα συζητούμε εδώ.
Όλα είναι εναντίον μας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι Τροϊκανοί, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που ταυτίζονται απόλυτα με τους αντιπάλους μας στο εξωτερικό. Η μόνη δύναμη είναι η στήριξη από το λαό μας. Ο κόσμος βλέπει τον αγώνα που κάνουμε. Παρότι η ζωή του δεν έχει γίνει καλύτερη αυτούς τους τέσσερις μήνες υπάρχει το στοιχείο της προσδοκίας και της κατανόησης. Στην Ευρυτανία ζω συγκλονιστικές αφηγήσεις του κόσμου που μου λέει «κρατήστε, μην κάνετε πίσω, αισθανόμαστε περηφάνια και αξιοπρέπεια, μην υποχωρήσουμε, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική θα μας πάει στον τάφο» κλπ.
Έχει πειστεί ο κόσμος ότι πρέπει να πάμε σε μια άλλη πορεία, έχει εναποθέσει την ελπίδα του σε εμάς και η ευθύνη που αισθανόμαστε είναι πολύ μεγάλη. Η αγωνία μου είναι να μην προδώσω τις ελπίδες και τις προσδοκίες των Ευρυτάνων, που με εμπιστεύτηκαν και έχω την τιμή και την ευθύνη να τους εκπροσωπώ στο κοινοβούλιο.