Λοιπόν το εκκλησάκι αυτό χτίστηκε με δαπάνες του αείμνηστου πατέρα μου, Γεωργίου Χαϊδή του Κωνσταντίνου το 1968 και όχι το 1964, όπως αναγράφεται στην πλάκα, που υπάρχει στην δυτική πλευρά της εκκλησίας, γιατί θυμάμαι ότι είχε ξεκινήσει από το 1964, όταν και έφτιαξε την πλάκα, με τον συχωρεμένο μπάρμπα μου Θωμά Κουτέρη,
αλλά κατάφερε να ξεκινήσει τις εργασίες τον Ιούνιο η Ιούλιο του 1968. Αρχιμάστορας ήταν ο Γεώργιος Κουτρουμάνος από το Κυπαρίσσι με βοηθό και μάστορα, τον εξάδελφό μου Κωνσταντίνο Χαϊδή του Δημητρίου, βοηθό τον Παναγιώτη Χαϊδή του Θωμά και εμείς τα παιδιά, δηλαδή ο Κωνσταντίνος Χαϊδής του Παναγιώτη, εγώ, ο αδελφός μου και άλλα ξαδέρφια μου βοηθούσαμε όσο μπορούσαμε, πότε οδηγώντας τα μουλάρια καθημερινά, πάνω κάτω, προς το εκκλησάκι και πότε ξεσκονίζοντας την άμμο στο ρέμα της Παναγίας η στο ρέμα στον Ποτιστή.
Η μεταφορά της άμμου γινόταν σε ειδικές κασόνες, προσφορά του Κωνσταντίνου Μπαλτά, που άνοιγαν από κάτω για να μην ξεφορτώνουμε τα ζώα.
Νερό κουβαλάγαμε από μια πηγή κοντά στο φυτώριο του Δασαρχείου, που δεν ξέρω αν υπάρχει
ακόμη, το κουβαλάγαμε σε δοχεία και για να τα γεμίσουμε χρησιμοποιούσαμε ένα μικρό λάστιχο τοποθετώντας το ζώο από το κάτω μέρος στη κατηφόρα, γενικά χρησιμοποιούσαμε διάφορες πατέντες, για εξοικονόμηση χρόνου και κόπου.
Κατά την διαδικασία της κατασκευής των θεμελίων, στην εξόρυξη της πέτρας, που ήταν και το κυρίαρχο υλικό, μαζί με το χώμα και το νερό, βρέθηκαν δύο σταυροί σκαλισμένοι πάνω σε δύο τετράγωνες πέτρες, από το παλιό εκκλησάκι, οι οποίοι τοποθετήθηκαν στις δύο πλευρές της εκκλησίας, δηλαδή την ανατολική και δυτική. Επίσης σκάβοντας, τα μαστόρια για χώμα, βρίσκανε σφαίρες πολεμικών όπλων διαφόρων διαμετρημάτων, τις οποίες εμείς τα παιδιά, εγώ τότε ήμουν περίπου δεκατεσσάρων χρονών, τις ανοίγαμε βγάζοντας τη μπαρούτι, που ήταν σαν μακαρονάκι ψιλό και βάζαμε φωτιά για να παίξουμε και να γίνεται βαβούρα. Η κατασκευή της εκκλησίας διήρκεσε περίπου ένα μήνα και μείς καθημερινά κάναμε το δρομολόγιο Χαϊδέϊκα Αηλιάς πρωϊ και απόγευμα.
Αφού τελείωσε το εκκλησάκι τοποθετήθηκαν σ’ αυτό όλα τα ιερά σκεύη, που απαιτούνταν, δηλαδή εικόνες, μανουάλι, καντήλια, κ.λ.π. και την επόμενη χρονιά έγινε κανονικά Θεία Λειτουργία και πανηγύρι με όργανα ψητά κ.λ.π. Αυτό επαναλήφθηκε τουλάχιστον, απ’ ότι θυμάμαι, για τρείς η τέσσερις φορές. Θεία Λειτουργία στη μνήμη του Αηλιά γινόταν για αρκετά χρόνια.Με τα χρόνια, λόγω του ότι βρισκόταν σε ύψωμα 1502 μέτρων, υπέστη μεγάλες φθορές από τους κεραυνούς, που έπεφταν και πέφτουν σωρηδόν στη περιοχή λόγω της θέσης και του υψομέτρου. Για το σκοπό αυτό ο πατέρας μου είχε τοποθετήσει στη κορυφή του κτίσματος και ειδικό αλεξικέραυνο, που κράτησε για λίγο γιατί μερικοί ασυνείδητοι το αφαίρεσαν και το πέταξαν στο γκρεμό, ενώ παράλληλα διατηρούσαν ανοικτή τη πόρτα και μέσα στάλιζαν πολλά ζώα γεμίζοντάς το κοπριές. Οι φθορές ήταν μεγάλες και ο εξάδελφός μου Ευστάθιος Χαϊδής του Δημητρίου με δικά του έξοδα προχώρησε στην μερική αναστήλωση της εκκλησίας.
Από τότε προσπαθούσαμε να επισκεπτόμαστε συνέχεια τον Αηλιά να ανάβουμε το καντηλάκι στην εικόνα του και να τον καθαρίζουμε γιατί τον Αηλιά τον ζήσαμε και τον πονέσαμε από μικρά παιδιά. Εγώ προσωπικά δεν υπήρχε περίπτωση να πάω στο χωριό και να μην επισκεφτώ το εκκλησάκι μας, το είχα σαν τάμα και είμαι ειλικρινά πολύ στεναχωρημένος, που έχω δύο χρόνια να πάω στη κορυφή. Την τελευταία φορά, που πήγα και είδα σε τι κατάσταση είναι δεν μπόρεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου, έκλαψα για τον Αηλιά, θυμήθηκα πολλούς και πολλά, που έζησα σ’ αυτό το ύψωμα, γιατί απλά ο Αηλιάς ήταν ο αγαπημένος Άγιος των αείμνηστων γονιών μου Γεωργίου και Μελπομένης Χαϊδή, εμένα προσωπικά, της αδελφής μου Πόπης, του αδελφού μου Πάνου και στη συνέχεια έγινε και ο αγαπημένος Άγιος για τον γαμπρό μου Γιάννη Τρουλλινό και την αείμνηστη σύζυγό μου Ρένα Χαϊδή. Ακόμη και ο γιός μου, που έχει φωτογραφίες με το παππού του στον Αηλιά με ρωτάει συνέχει τι απόγινε το εκκλησάκι. Αλήθεια τι να απόγινε. Θα δούμε σύντομα, μακάρι να είναι όρθιο και να δούμε τι θα κάνουμε για να το σώσουμε, νομίζω ότι αξίζει το κόπο.
Ευχαριστώ για όλα
Κωνσταντίνος Χαϊδής του Γεωργίου 29-7-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου