Η κρίση έκανε απρόσιτο στον Ευρυτάνα τον “μαύρο χρυσό” για τη θέρμανσή του το χειμώνα. Έτσι κι αυτός στράφηκε στον εγχώριο και παραδοσιακό “πράσινο χρυσό”, στα δέντρα των βουνών και των λόγγων του. Ευτυχώς που το Δασαρχείο κάνει ορθολογική διαχείριση αυτού του εθνικού μας πλούτου, ώστε ούτε τα δάση να βλάπτονται και οι κάτοικοι να ζεσταίνονται.
Όμως παλιότερα δεν έκανε το ίδιο για τα χιλιόχρονα δέντρα-μνημεία της φύσης, τα οποία δεν προστάτεψε επαρκώς. Τα στάλια, τα τεράστια γεροέλατα με τα πολλά “αδέρφια”, αιωνόβια δέντρα σε βρύσες, σε άκρες χωραφιών, σε απρόσιτες πλαγιές, καθώς και σε ξωκλήσια κι άλλα χαρακτηριστικά μέρη, είναι οι μοναδικοί ίσως μάρτυρες του μακραίωνου πολιτισμού μας και οι σεπτότεροι οσιο-μάρτυρες μιας μακράς επιβίωσης, κόντρα στους βοριάδες και στους χιονιάδες, στη δίψα και στα λιοπύρια.
Αυτά τα αιωνόβια δέντρα, παλιά τα προστάτευαν αρχαίες νύμφες και θεοί, στη συνέχεια τα ευλογούσαν εξοχίτες άγιοι και τα δοξολογούσαν αγραυλούντες γεωργοί και τσοπάνηδες. Σήμερα τα περισσότερα απ΄ αυτά, με τη συνέργεια του δαίμονα των καυσοξύλων και την τεράστια υλοτομική απόδοση των αλυσοπρίονων και των γερανών, έγιναν στάχτη στα τζάκια και βεσπασιανά στις τσέπες των αλυσοπριονάδων.
Εκτός από τις “εγκληματικές δράσεις” εις βάρος των αιωνόβιων δέντρων έχουν ενσκήψει και
θανατηφόρες αρρώστιες, που ξέραναν κυρίως πολλές καστανιές και φτελιές και απειλούν τα πλατάνια.
Οι ινδοϊστές μοναχοί θέλοντας να σώσουν αυτούς τους μάρτυρες από τον αδηφάγο πολιτισμό μας και την απληστία των πολιτών του, αλλά και από τη φθορά και την οργή του χρόνου, τους “χειροτονούν”. Έτσι, αν γινόταν και δω μια τέτοια μεταφυσική χειρονομία, θα είχαμε την φυσική ύπαρξη των μοναδικών ίσως τεκμηρίων του πολιτισμού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου