Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς
Μπήκε ο Νοέμβρης με βροχές και με κρύα. Τελειώνει το φθινόπωρο κι αρχίζει ο χειμώνας. Γκουγκλάρισα στα λαογραφικά του Νοεμβρίου και είδα και ανέσυρα στη μνήμη την πλούσια κι απέριττη “προβιομηχανική” μας ζωή. Ο Νοέμβριος, όπως και κάθε μήνας, δεν ήταν “χτες και σήμερα ίδια κι όμοια / χρόνος μπρος, χρόνος μετά ” που λέει κι ο ποιητής.
Πολλά επίθετα έχει αυτός ο μήνας. Στάθηκα σε δύο, στο Αντριάτης ή Αντριάς και στο Φιλιππιάτης.
Ο Αντριάς, από τη γιορτή το Αη Αντρέα, μας μηνάει πως αντριεύει το κρύο. Και αυτό το έκανε πράξη κι ο φετινός Αντριάς.
Μια ιστορία λέει ότι αυτόν τον μήνα ευκαίρεσαν να πάνε να γνωρίσουνε στον Αντρέα το Φαγά, τη νύφη από τ΄ άλλο το χωριό. Οι συμπέθεροι φτάσανε στο σπίτι της νύφης, όπου τους περίμενε πλούσιο τραπέζωμα. Ο πατέρας του γαμπρού θέλοντας ο γιος του να μην φάει και το... τραπεζομάντηλο του είπε: “άμα σε σκουντήξω θα σταματήσεις να τρως”. Μόλις άρχισαν το φαΐ, περνώντας ο γάτος του σπιτιού, τον σκούντηξε στο πόδι κι ο γαμπρός κλείδωσε το στόμα του.
Περί τα μεσάνυχτα με τον καιρό να λυσσομανά, όταν όλοι κοιμήθηκαν, σηκώθηκε κι άρχισε να τρώει από τον τρουβά του. Μαζί του σηκώθηκε κι ο νοικοκύρης και βλέποντας την νεροποντή λέει: “Ρίξε Αντριά μ΄” Το ακούει ο Αντρέας και λέει: “Από το σακούλι μου τρώω ρε τι σε νοιάζει”.
Και γω, μήνες τώρα, από το σακούλι μου τρώω ασύστολα όλα τα καλά του φθινοπώρου -και όχι μόνο- και το σπλαχνικό μου λίπος χτύπησε και ξαναχτύπησε κόκκινο. Ελπίς μου και καταφυγή ο Αη-Φίλιππος, που μας έρχεται. Από την επομένη της γιορτής του άρχιζε η μεγάλη νηστεία του Σαραντάημερου. Θαυμάζω τη σοφία αυτών των Πατέρων που θέσπισαν τις νηστείες, οι οποίες εκτός των άλλων είναι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης των τροφίμων. Όμως σήμερα εξέλειπαν οι λόγοι επιβολής αυτών των νηστειών και πλέον έχουν γίνει δεισιδαιμονία και επικίνδυνη πρόληψη. Προσωπικά δεν μου καθορίζει τη νηστεία ο παππάς αλλά η διαιτολόγος μου, η Κα Μακρή, στην οποία έχω απόλυτη και δοκιμασμένη εμπιστοσύνη. Από του Αη Φιλίππου μέχρι τα Χριστούγεννα δίαιτα λοιπόν και μετά: “ξαναρίξε Αλεξιά μου”.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου