Η μάνα μου όταν την νευριάζαμε (και εγώ το έκανα συχνά)είχε μια περίεργη συνήθεια να μας αποκαλεί με διάφορα παρατσούκλια....
πολλά τα παιδιά,δύσκολα χρόνια ,κούραση,φτώχεια και όταν έχεις και παιδιά σαν εμένα ακόμα χειρότερα.......
Όποιον τρελό-η η παράωρο -η η με κουσούρι ήξερε από το χωριό η από τα γύρω χωριά ,την ώρα που νευρίαζε μάς αποκαλούσε με τα όνοματά τους..π.χ. αν είχαμε στο χωριό έναν τρελό που τον έλεγαν Παρασκευά(λέω αυτό το όνομα γιατί δεν υπήρχε στο χωριό) και της έκανε κάτι κάποιο από τα αδέλφια μου τον φώναζε παλαβόΠαρασκευά...η εμάς τα κορίτσια π.χ.παλαβοΜαρία.......
Εμείς και τα πέντε παιδιά περιμέναμε πότε θα της ξεφύγει ένα παρατσούκλι για να το χρησιμοποιούμε ο ένας για τον άλλο όταν μαλώναμε μεταξύ μας....
Πολλές φορές μετρούσαμε πόσα παρατσούκλια έχει ο καθένας και πάντα είχα όσα είχαν όλα τα άλλα μαζί.....
Επειδή το καλοκαίρι γύριζα μέσα στον ήλιο πάντα ήμουνα μαύρο σαν το γυφτάκι και σε μια στιγμή αντιπαραθέσεως με την μάνα μου με αποκάλεσε *μαυροματσέλο * .....δεν ήξερα και δεν έμαθα ποτέ τι λέξη ήταν αυτή ...σίγουρα κάτι που έχει σχέση με την μαυρίλα μου σκέφτηκα..
Είχα τόσα παρατσούκλια αυτό όμως το συγκεκριμένο ίσως και επειδή δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν με τρέλαινε όταν το άκουγα, ήταν κόκκινο πανί .....τα αδέλφια μου το πήραν χαμπάρι και ειδικά η μεγάλη μου αδελφή μόλις δεν την βοηθούσα σε κάτι που μου ζητούσε(είχε την ευθύνη του σπιτιού σαν μεγαλύτερη) με αποκαλούσε με αυτό...
Περνούσε ο καιρός και δεν το ξεχνούσαν με τίποτα,,εγώ να παθαίνω αμόκ στο άκουσμά του....
΄Ημουνα γύρω στα έντεκα , η μεγάλη μου αδελφή με παρακαλούσε πολύ ώρα για να την βοηθήσω σε κάτι αλλά εγώ ως συνήθως ανένδοτη,(με αυτόν τον καημό θα πεθάνει) καθόμουν έξω στη αυλή και χαζοτραγουδούσα ....η αδελφή μου και με
το δίκιο της έκλαιγε από τα νεύρα της βγαίνει στο παράθυρο και φωνάζει όσο μπορούσε'' άντε από δω *παλιομαυροματσέλο*,ήξερε ότι αυτό με πονούσε ,ότι με πέθαινε .... τρέχω να μπώ μέσα στο σπίτι να την ξεμαλλιάσω αν και ήμουν τρία χρόνια μικρότερη όταν νευρίαζα την έβλεπα σαν μύγα, αλλά δεν πρόλαβα κλείδωσε ......
Τα νεύρα μου τσίτα αν δεν την χτύπαγα θα πάθαινα κάτι ,,, πάω στον δρόμο και γεμίζω την ποδιά μου με πέτρες και ξανακάθομαι στην αυλή μέσα στο κρύο και αρχίζω να την προκαλώ να βγει στο παραθύρι ...με το που σκάει μύτη παίρνω μια πέτρα να την κοπανίσω στο κεφάλι της δεν προλαβαίνω έκλεισε το τζάμι.......είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το διασκέδαζε ήταν σε πλεονεκτική θέση ,αυτή στην ζέστη εγώ στο κρύο,...άνοιγε το παράθυρο φώναζε *μαυροματσέλο* και το έκλεινε αμέσως,σου λέει δεν θα το ρισκάρει να σπάσει το τζάμι,,,,,,,
αυτό γινόταν κανένα μισάωρο και εγώ είχα φτάσει στα όριά μου....με το που βλέπω το κεφάλι της κοντά στο παράθυρο και πάει να το ανοίξει πριν προλάβει πετάω την πέτρα ... πέτρα, τζάμι και κεφάλι έγιναν τόστ ένιωσα ανακούφιση με το θέαμα !
Είχε και εκείνη μερτικό ευθύνης ,,,ήξερε τον χαραχτήρα μου ...αλλά κάλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα δεν λένε? Εμένα μου είχε βγει το όνομα..... η συνέχεια γνωστή.... το βράδυ έπρεπε να βρω *γιατάκι*..........
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου