Όσο πλησίαζαν οι αποκριές άρχιζαν και οι προετοιμασίες από την ομάδα που θα ντυνόταν μασκαράδες.....τότε δεν υπήρχαν περούκες,έτοιμες μάσκες και στολές...έπρεπε να κάνουν κουμάντο για τα απαραίτητα υλικά που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και το κυριότερο ήταν τα χαρτόκουτα.....
Κόβανε τις χαρτόκουτες τις βάφανε με κάρβουνα και ξυλομπογιές και έφτιαχναν τις προσωπίδες(μάσκες)......για τον αρχηγό του καρναβαλιού τον Αράπη χρειαζόταν οπωσδήποτε μαύρο γουρουνοτόμαρο,το κάνανε σε σχήμα κώνου βάζανε μια μεγάλη μύτη και γύρω-γύρω από τα μάτια το έβαφαν κατακόκκινο ...σκέτος βρυκόλακας ...
Ο Αράπης έπρεπε να ήταν νέος,δυνατός και άτομο αντοχής...κουβαλούσε είκοσι κιλά κύπρους και κουδούνια δεμένα στην μέση του και στο χέρι μια χαντζάρα....
Εκτός από τον αρχηγό απαραίτητο ήταν το νιόγαμπρο ζευγάρι ,ο παπάς που αντί για θυμιατό είχε ένα κονσερβοκούτι δεμένο με σύρμα και για λιβάνι έβαζε ρετσίνι ...ο γιατρός,οι χωροφύλακες,οι συμπεθέρες,ο παππούλης και η βάβω με το σακούλι γεμάτο στάχτη που και αυτή είχε ξεποδάριασμα με το να κυνηγάει τα παιδιά με την στάχτη.....
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πιο πολύ χαιρόμασταν το καρναβάλι παρά το Πάσχα η άλλες γιορτές.......γιατί είχε θέαμα, πολύ σπάνιο πράγμα για την εποχή μας.
Από νωρίς το πρωί τα άτομα που θα έπαιρναν μέρος μαζευότανε στο κατώι της γιαγιάς μου και
άρχιζαν την ετοιμασία ...με τα λίγα υλικά που διέθεταν κατάφερναν μεγάλο αποτέλεσμα ... μόλις ήταν έτοιμοι περνούσαν αθόρυβα άκρη -άκρη το χωριό με προορισμό την ραχούλα απέναντι από την
εκκλησία... περιμένοντας κρυμμένοι να τελειώσει η λειτουργία..... Τα παιδιά δεν τα χωρούσε ο τόπος τρέχανε στο προαύλιο της εκκλησίας προσπαθώντας να τους δουν.....ο Αράπης ανάδευε λίγο τα κουδούνια του για να ακούσουν τα παιδιά δηλώνοντας έτσι την παρουσία τους.....
Μόλις τελείωνε η θεία λειτουργία και βλέπανε τον κόσμο να βγαίνει από την εκκλησία ,ο Αράπης άρχιζε να συντονίζει την ομάδα του καρναβαλιού ....μπροστά αυτός χοροπηδώντας και χτυπώντας τους κύπρους που αντιλαλούσαν σε όλο το χωριό και όχι μόνο.....από πίσω ακολουθούσε το νιόπαντρο ζευγάρι και μετά οι υπόλοιποι.....
Δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που ένιωθα εγώ και πιθανόν τα πιο πολλά παιδιά ...αγωνία,λαχτάρα,φόβος,ευχαρίστηση,ανατριχίλα,δέος .....η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο...... ειδικά όταν έβλεπες την τρομακτική προσωπίδα του Αράπη,,,
Ευτυχώς είχαμε και έναν βιολιτζή και έναν κιθαρίστα που συνόδευαν πάντα το καρναβάλι μας...στο προαύλιο του σχολείου δίπλα από την εκκλησία, άρχιζε το γλέντι όλοι οι μαχαλάδες ήταν παρόν.....ο γιατρός άρχιζε να εξετάζει τους χωριανούς γράφοντας σε ένα χαρτάκι μια δήθεν συνταγή που είχε πάνω και το αντίτιμο της επίσκεψης,κάποιοι χωριανοί έκαναν πως έκλεβαν την νύφη και τους κυνηγούσαν οι χωροφύλακες και πολλά άλλα πειράγματα που έκανα για να διασκεδάσουν το κόσμο.....
Μετά το γλέντι οι μασκαράδες πηγαίνανε από σπίτι σε σπίτι, πάντα μπροστά ο Αράπης έμπαινε στο σπίτι της νοικοκυράς και χτύπαγε με την χαντζάρα την γωνιά του σπιτιού απειλώντας δήθεν πώς αν η νοικοκυρά δεν τους φιλέψει κάτι θα σπάσει την γωνιά .....η νοικοκυρά είχε προνοήσει και πάντα είχε το κέρασμα.......
Τα περισσότερα παιδιά (αγόρια)τους ακολουθούσαν μήπως και καταλάβουν τα πρόσωπα που ήταν κρυμμένα κάτω από τις μάσκες ..άδικος κόπος γιατί σε κάποια έμπιστα σπίτια που δεν είχαν παιδιά τρώγανε κάτι και κάνανε αλλαγές για να τα μπερδεύουν.. αλλά έτρεχαν πίσω τους για να πειράζουν την βάβω να τα κυνηγάει με την στάχτη ,που σε κάθε σπίτι ξαναγέμιζε το σακούλι στης ..
Ακόμα και στις μέρες μας αυτό το έθιμο συνεχίζεται στο χωριό μας και οι χωριανοί που κατέβηκαν Αγρίνιο το κάνουν και εκεί με μεγάλη επιτυχία διατηρώντας την παράδοση του χωριού μας ......
ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΕΣ
ΧΑΡΑ-ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΒΛΑΧΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου