“Αγραφιώτικο συναξάρι”
Μια μεταπολεμική αφηγηματική περιπέτεια τότε...στ' Άγραφα μέγρι τη δεκαετία του '70.Σ'αυτό το γκριζοπράσινο όγκο με τα λογγόσπαρτα βουνά,τ'απόκρημνα ριζόσπηλα,τα κρυστάλλινα ποτάμια,που φωλιάζουν σφιχτά γατζωμένα ανάμεσά τους τα ιστορικά Αγραφοχώρια.Εκεί που η αγριάδα της φύσης σμιλεύτηκε πάνω στα πρόσωπα και τις καρδιές των γηγενών κατοίκων και τα έκανε ανυπότακτα στις επιβουλές των αλόθρησκων και των αιρετικών.
Η εγκληματική αδιαφορία και η εγκατάληψη όμως κατάντησε αυτόν τον τόπο ερείπια,που στα χαλάσματά του φωλιάζουν μοναχικά αγρίμια κι ερμοπούλια και με τις μονότονες κραυγές τους θρηνούν για ένα κόσμο που πέρασε χωρίς επιστροφή.Ο Αντρίας,ο κυριώτερος ήρωας του διηγήματος,ένας “πολυτεχνίτης”σιδηρουργός,μετανάστης στην περιοχή απ'τις αρχές της δεκαετίας του '50 ,παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις του αναγκάστηκε μαζί με τους άλλους,ν'ακολουθήσει τον Αγραφιώτικο ξεσπιτωμό... (οπισθόφυλλο του βιβλίου.)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου