Ήταν Οκτώβρης του 1989, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Εδώ Δ/νση Β/θμιας Εκ/σης Ευρυτανίας. <Κυρία Τσαρούχα θέλετε να δουλέψετε στο Γυμνάσιο- Λύκειο Γρανίτσας; Πρέπει να μου απαντήσετε σύντομα και να παρουσιαστείτε εντός λίγων ημερών> Η καρδιά μου βάρυνε, έπρεπε να απαντήσω. Πήρα τη μεγάλη απόφαση να πω το< Ναι> του Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη του, και να παρουσιαστώ στη Δ/νση. Με σκέψεις θολές και καρδιά βαριά, ξεκίνησα ,έχοντας ως πλοηγό τη θέλησή μου και την επιμονή μου ότι θα τα καταφέρω.
Πρώτο βράδυ στο Καρπενήσι. Εντυπώσεις πολύ θετικές. Η καρδιά μου επιστρέφει στη θέση της. Το πρωί της άλλης μέρας παρουσιάζομαι στη Δ/νση. Παίρνω το χαρτί <της ανάληψης υπηρεσίας> μαζί με κάποιες πληροφορίες για τη Γρανίτσα. <Στη 1.00 μ.μ αναχωρεί το λεωφορείο για Γρανίτσα με πολλές ενδιάμεσες στάσεις σε χωριά και σε 4 ώρες φτάνετε στο χωριό. Εκεί θα σας περιμένουν οι συνάδελφοι σας>. Παράξενο να με περιμένουν αναρωτιέμαι με τον εαυτό μου, δεν μου έχει ξανασυμβεί.
Η υποδοχή στην πλατεία του χωριού ήταν εγκάρδια. Ευχάριστα συναισθήματα. Η πρώτη εικόνα και οι πρώτες σκέψεις μου είναι ότι βρίσκομαι σε ένα όμορφο και γραφικό χωριό, με γραφικούς και φιλόξενους ανθρώπους.
Το Γυμνάσιο με τις λυκειακές τάξεις ,είναι χτισμένο στην άκρη του χωριού, φαντάζει υπέροχο και φιλοξενεί αν θυμάμαι καλά 80-100 μαθητές. Τι ευχάριστη αίσθηση να μπαίνεις σε ένα τέτοιο σχολείο που οι μαθητές σου σε υποδέχονται εγκάρδια; Και περιμένουν από σένα να τους δώσεις πολλά;
Ελάχιστα χρόνια ,4-5 με χώριζαν από τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου. Ένιωθα ότι ήμουν δίπλα τους, αφουγκραζόμουν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους. Ήμουν ένα με αυτούς. Έδωσα πολλά, πήρα περισσότερα, έδωσα γνώσεις ,πήρα αγάπη. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η όρεξη και το μεράκι να μάθουν και να πάρουν από εμάς όσο περισσότερα πράγματα μπορούσαν. Ήμασταν η μοναδική πηγή γνώσης και πληροφόρησης.
Όλοι οι καθηγητές, ακόμα και ο Δ/ντής, ήμασταν νέοι και γεμάτοι με όρεξη και διάθεση να δώσουμε. Η επικοινωνία και η επαφή μας με τους μαθητές συνεχιζόταν και πέρα από τις ώρες διδασκαλίας στο σχολείο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αρκετοί μαθητές μας άνοιγαν την καρδιά τους , μας έλεγαν τους προβληματισμούς τους και τις ανησυχίες τους. Ζούσαν με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή . Ήθελαν να φύγουν από το χωριό τους, γιατί δεν τους πρόσφερε όσα προσδοκούσαν για την ηλικία τους. Αρκετοί τα κατάφεραν και έπιασαν το όνειρό τους από ότι μαθαίνω. Χαίρομαι πολύ.
Οι Γρανιτσιώτες και όλοι οι κάτοικοι της Ευρυτανίας ήταν απλοί, φιλόξενοι, γραφικοί. Το χαμόγελο και το αστείο ήταν για αυτούς η ζωή. Πιστοί στις παραδόσεις τους, ενωμένοι και αγαπημένοι. Όλοι ήθελαν το καλύτερο για το χωριό τους και για τα παιδιά τους.
Η Γρανίτσα ήταν ένα χωριό που είχε αρκετές υπηρεσίες: ΕΛΤΑ, ΔΕΗ, Πολυδύναμο αγροτικό ιατρείο αστυνομικό τμήμα, δασαρχείο. Συγχωρέστε με αν ξέχασα κάτι. Έχουν περάσει εξάλλου αρκετά χρόνια από τότε που έφυγα.
Πολύ ζεστά και φιλόξενα ήταν τα ταβερνάκια με τα παραδοσιακά εδέσματα και το υπέροχο κρασί τους. Τα αφεντικά τους ευγενέστατα, καλοσυνάτα και χαμογελαστά. Πόσα χειμωνιάτικα βράδια περνούσαμε στο ταβερνάκι< ΑΓΝΑΝΤΕΥΕ> του Παπαντωνίου με την κυρία Γεωργία ,να μας φροντίζει σαν να είμαστε παιδιά της; Πόσα κυριακάτικα πρωινά πίναμε καφέ , αναπνέοντας καθαρό αέρα και βλέποντας απέναντι το βουνό, στην καφετέρια <ΠΑΝΟΡΑΜΑ> με τον κύριο Πάνο Κωστή και τη γυναίκα του( μαθήτριά μου), να μας υποδέχονται με χαμόγελο; Αυτά ήταν κάποια από τα στέκια της νεολαίας.
Όμως υπήρχαν και τα γραφικά καφενεδάκια ( Μουριά…… δε θυμάμαι τα άλλα) που ήταν πόλος έλξης για τους μεγαλύτερους στην ηλικία, που φιλοσοφώντας και συζητώντας για τη ζωή και την πολιτική, έπιναν τα τσιπουράκια τους και βίωναν την καθημερινότητα με τον δικό τους τρόπο.
Επειδή έζησα για κάποια χρόνια στη Γερμανία και ταξίδεψα σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, η Ευρυτανία είναι ένας νομός που μου θυμίζει πάρα πολύ την Ελβετία και την Αυστρία. Είναι ένας νομός που θα μπορούσε άνετα να γίνει πόλος έλξης για πολλούς τουρίστες και το χειμώνα , με τα χιονισμένα χωριά της φυτεμένα μέσα στα έλατα, και το Καλοκαίρι με τα γάργαρα νερά , τη γραφική ομορφιά και το καθαρό αεράκι. Είναι ένας νομός που προσφέρει πολλά , αρκεί κάποιοι να ενδιαφερθούν πραγματικά. Είμαι σίγουρη ότι θα τους αποζημιώσει………
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου