Λέγεται ότι ένας Πρασιώτης είχε κάποτε ένα γουρούνι άρρωστο.
Ούρλιαζε το ζωντανό από τον πόνο, έσκουζε δυνατά και πέταγε αφρούς από το στόμα. Μάταια ο καλός συγχωριανός μας προσπαθούσε να το ηρεμήσει. Του έφτιαξε ζεστό χυλό με αλεύρι, του γέμισε τον κορίτο με καλό καλαμπόκι αλλά δεν κατάφερε να το γιάνει. Από το σκουσμό και το βασμό σε έκοβε η νίλα. Δεν μπορούσε ούτε αυτί να το αντέξει ούτε μάτι ανθρώπου να το αντικρίσει.
Αφού είδε και απόειδε ο καλός χωριανός μας πήρε το δρόμο για το συνοικιακό καφενείο, όπου είχε τότε το μοναδικό τηλέφωνο. Παρακάλεσε τον μπακάλη να τον εξυπηρετήσει και να καλέσει τον κτηνίατρο του Καρπενησίου στο τηλέφωνο.
Ο καφετζής φόρεσε τα χοντρά του γυαλιά και σχημάτισε αργά-αργά τον αριθμό. Σε λίγο η φωνή του κτηνίατρου ακούστηκε από την άλλη άκρη του καλωδίου. Ο συγχωριανός μας πήρε το ακουστικό.
-Πες μου τι συμπτώματα έχει, ρώτησε ο γιατρός.
-Ορέ μη ρωτάς τι έχει, πώς να το γιατρέψω πες μου, απάντησε ο άλλος.
-Άμα δεν ακούσω τα συμπτώματα, τι απόφαση να βγάλω ανταπάντησε ο κτηνίατρος.
-Σκούζει καταγής χειρότερα από μοσχάρι σφαγμένο και μουγκρίζει δυνατότερα από γάιδαρο,
απάντησε ο δικός μας.
Οι παραβρεθέντες στο καφενείο γέλασαν με τα λεγόμενα του συγχωριανού μας. Ο διάλογος συνεχίστηκε.
-Μπορείς να του βάλεις θερμόμετρο, ρώτησε ο κτηνίατρος, για να δούμε από πυρετό πού βρίσκεται;
-Αν είσαι άνδρας, έλα εσύ να το θερμομετρήσεις, απάντησε ο φίλος μας, κάμε δώθε να δούμε μέσα που ακριβώς θα του βάλεις το θερμόμετρο, για να μάθουμε πως παίρνουν τη θερμοκρασία απ’ τα γουρούνια και κατέβασε συγχρόνως νευριασμένος το ακουστικό.
Κόκαλο ο κτηνίατρος.
Οι παριστάμενοι θαμώνες έσκασαν στα γέλια. . .
Του Βασιλείου Γ. Χαλαστάνη
"ΠΡΑΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΕΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου