Λόγια και ιστορίες της Πρασιάς
Μια φορά ένας χωριανός μας παρίστανε τον χαρτομάντη.
Γύριζε από σπίτι σε σπίτι και κορόιδευε τον κόσμο. Είχε όμως αποκτήσει αρκετή πελατεία. Κόσμος και κοσμάκης! Μια μέρα ο δρόμος τον έφερε στο σπίτι μιας γυναίκας. Εκείνη τον υποδέχτηκε με ευγένεια, είχε ακούσει για τον ξακουστό χαρτομάντη.
Τον τρατάρισε ένα καφεδάκι και κάθισε κοντά του να της ρίξει τα χαρτιά, για να μάθει το μέλλον της.
Ο δικός μας έβγαλε την τράπουλα απ’ το σελάχι του. Με λεπτές και απαλές κινήσεις την ακούμπησε στο τραπέζι. Αφού ανακάτωσε για λίγο τα φύλλα με τα λιγδιασμένα του δάχτυλα, κάλεσε την καλή μας κυρία να τα κόψει.
Εκείνη υπάκουσε στην προτροπή του χαρτομάντη και «έκοψε» την τράπουλα. Σε λίγο τα πολύχρωμα φύλλα άρχισαν να απλώνονται στο τραπεζάκι. Κόκκινος ρήγας κούπα, μαύρος βαλές μπαστούνι, άσσος σπαθί, διπλό καρό και δώστου. Τώρα τα χαρτιά κείτονταν όλα μπροστά τους. Έπεσε για λίγο βαθιά σιωπή. Ο χαρτομάντης μας έκλεισε τα μάτια και έκανε τάχα πως επικοινωνούσε με το υπερπέραν. Μετά άρχισε το γνωστό του μονόλογο:
-Καλό μεγάλο σε περιμένει. Δώρα από μακριά έρχονται. Χαρά μεγάλη θα λάβεις. Σύντομα ένα δικό σου πρόσωπο θα είναι κοντά σου.
Η γυναίκα όλο προσμονή κι ελπίδα τέντωσε τ’ αυτιά και γούρλωσε τα μάτια.
Εκείνος συνέχισε:
-Τον άντρα σου τον βλέπω. Από ταξίδι μακρινό έρχεται, πολλά δώρα σου φέρνει!
-Μα εμένα ο άντρας μου δεν ζει, μπάρμπα, έχει από καιρό πεθάνει, τον διέκοψε η γυναίκα.
Κι εκείνος απτόητος της απαντάει:
-Στον τζιόκο μου ας μου το ’λεγες!
(Τζιόκος κατά λέξη είναι ο αγκώνας του χεριού, αλλά στη ντόπια λαλιά σημαίνει τα ανδρικά γεννητικά όργανα).
Του Βασιλείου Γ. Χαλαστάνη
"ΠΡΑΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΕΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου