- ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ πολλές φορές τι είναι εκείνο που μας κάνει να επιζητούμε και να είμαστε κάτω από τη "σκέπη" πολιτικών κομμάτων και την "προστασία" πολιτικών ανδρών και δε λέμε να τους εγκαταλείψουμε, ακόμα και τώρα που μάθαμε τι γομάρια είναι, ακόμα και τώρα που μας βιάζουν ποικιλοτρόπως καθημερινά!! Όχι όλοι μας, γιατί υπάρχουν κι άτομα απολίτικα, δηλαδή χωρίς να είναι ακόλουθοι κανενός κόμματος και κανενός πολιτικού, ούτε και να έχουν ανάγκη από κάποιον "τσοπάνη" ή από κάποια "στρούγκα"...
- ΕΞΑΡΤΗΣΗ είναι! Μία μορφή εξάρτησης καλύτερα, γιατί υπάρχουν πολλές... Οι περισσότεροι άνθρωποι - κι εμείς οι Έλληνες ως λαός - είμαστε εξαρτημένοι από πολλά κι όχι μόνο από κόμματα και πολιτικούς! Είμαστε ανασφαλείς, μεγαλώσαμε στην πλειονότητά μας, ως παιδιά, μέσα σ' ένα οικογενειακό περιβάλλον τέτοιο, υπερπροστατευτικό συνήθως, το οποίο δεν αφήνει περιθώρια οικοδόμησης μιας αυτόνομης - χωρίς να έχει ανάγκη από άλλους - προσωπικότητας...
- ΟΠΟΤΕ, μεγαλώνοντας σ' ένα τέτοιο ανασφαλές περιβάλλον, άτομα χωρίς δική τους αυτόνομη κι ανεξάρτητη προσωπικότητα, έχουν ανάγκη συνύπαρξης με κάποιον άλλον ισχυρό, προσωπικότητα δυναμική, για να νιώθουν και οι ίδιοι, όχι μόνο ασφάλεια, αλλά κι... επιτυχίες, μέσω των επιτυχιών των ισχυρών και δυναμικών προσωπικοτήτων - ινδαλμάτων τους! Κι αυτά τα "ινδάλματα", μπορεί να είναι, από ένας απλός αλλά δυναμικός και λαοπρόβλητος φίλος, μέχρι διάσημοι ηθοποιοί,
τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, μοντέλα κ.ο.κ. Απ' την άλλη, μπορεί να είναι ομάδες ατόμων, ισχυρές και πασίγνωστες στην κοινωνία, όπως τα πολιτικά κόμματα που εξετάζουμε εδώ, ποδοσφαιρικές ομάδες (οι λεγόμενες ισχυρές...) κ.τ.λ., νιώθοντας και πάλι τ' ανασφαλή άτομα... νικητές, μέσα απ' τις νίκες άλλων, ομάδων ισχυρών εδώ... Δηλαδή, αν το αναλύσουμε και λίγο... ψυχολογικά, ο ισχυρός εδώ, γίνεται το υποκατάστατο του εαυτού, του αδύναμου κι ανασφαλή και δημιουργείται μία ακατανίκητη ανάγκη πλέον στο δεύτερο, για προσκόλληση κι εξάρτηση απ' τον ισχυρό, όπως συμβαίνει και με τα ναρκωτικά για τους χρήστες! Και παγιώνεται τούτο ως καθημερινός τρόπος ύπαρξης...
- ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ισχύει και για τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς! Εγώ, έτσι το εξηγώ, αφού βλέπω και γνωρίζω άτομα - κυρίως παλιότερους - τα οποία είναι τόσο πολύ εξαρτημένα από συγκεκριμένα κόμματα για ολόκληρη τη ζωή τους!! Άκουγα παλιά να λένε: "Να μου κοπεί το χέρι καλύτερα, παρά να ψηφίσω άλλο κόμμα" ή "εγώ, δε μαγάρισα το χέρι μου ποτέ στη ζωή μου", εννοώντας ψηφίζοντας κάποιο άλλο κόμμα!! Ο ίδιος ο πατέρας μου, για παράδειγμα, ποτέ δεν ψήφισε άλλο κόμμα πλην της Ν.Δ., της λεγόμενης "δεξιάς"! Και τώρα το ίδιο θα κάνει κι ας έφτασε στα 85 του χρόνια!! Το θεωρεί ως... αμαρτία πραγματικά το να φύγει από εκεί, σα να πρόκειται ν' απαρνηθεί την ίδια τη θρησκεία!!! Φανταστείτε τώρα πόσοι άλλοι είναι σαν αυτόν... Διαπιστώνεται, δηλαδή, πως - ως ανασφαλής λαός που είμαστε - δεν είναι εύκολο ν' αλλάξουμε τα ισχυρά... ινδάλματά μας, τα κόμματα εδώ, με τα οποία συνυπάρχουμε και μέσα απ' τα οποία χαιρόμαστε, βρισκόμενοι στην εξουσία ως νικητές και λυπούμαστε βρισκόμενοι στην αντιπολίτευση ως χαμένοι! Χωρίς, όμως, να το βάζουμε κάτω και να παλεύουμε και πάλι, για τη νίκη και την κορυφή...
- ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, άρα, ομαδική ψυχανάλυση; Εγώ, υποστηρίζω πως ΝΑΙ!! Από ποιον, όμως; Δεν έχουμε, βλέπετε, εθνικό ψυχαναλυτή, όπως έχουμε εθνικό σεξολόγο (κ. Ασκητής...) κι επομένως, μόνοι μας πρέπει να το προσπαθήσουμε! Αν έβαζαν τα κανάλια τακτικά το Ματθαίο Γιωσαφάτ, για παράδειγμα, να μας ψυχαναλύει ομαδικά και να μας τα εξηγεί όλα αυτά, κάτι θα γίνονταν! Δεν το κάνουν, όμως... Κορόιδα είναι;; Η σημερινή κατάσταση, βέβαια, είναι πολύ διαφορετική... Μπορούμε ν' αντιδράσουμε και μόνοι μας, χωρίς ειδική ψυχανάλυση! Έστω κι από αντίδραση!! Στα πολλά "χαστούκια" που φάγαμε τελευταία και τα πολλά καψόνια που μας κάνουν καθημερινά! Φτάνουν κάποτε, ακόμα και οι πιο εξαρτημένοι, να πουν εκείνο το: "ως εδώ και μη παρέκει"... Ίδωμεν!!!
1 σχόλιο :
Δεν το κατάλαβα το άρθρο. Η ένταξη σε ένα κόμμα δεν είναι θέμα ψυχοσύνθεσης. Ζήτημα συμφερόντων είναι. Ας το ξεκαθαρίσουμε με λίγα λόγια. 1. Οι πολιτικοί δεν είναι μια ιδιαίτερη ράτσα. Από εμάς είναι, εμείς τους ψηφίζουμε, ο καθένας μας μπορεί να είναι. 2. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία μας στηρίζεται στα κόμματα, δεν υπάρχει κάτι καλλίτερο και εφικτότερο. 3. Τα κόμματα είναι ένα σύνολο πολιτών που εμφορούνται από συγγενείς ιδέες, έχουν παρόμοιους στόχους και πάνω κάτω εξυπηρετούν τα γενικότερα συμφέροντά μας. Αλλωστε η κοινωνία μας διατηρείται μέσα από μια ισορροπία συμφερόντων. 4. Η ένταξη σε ένα κόμμα προφανώς, πέραν των ανωτέρω, καθορίζεται και από την προσωπική στάση του καθενός απέναντι στην κοινωνική εξέλιξη, αλλά και από άλλους παράγοντες, όπως είναι η οικογενειακή ιστορία, το πολιτισμικό επίπεδο και η γνώση. Ιδιαίτερα το πολιτισμικό επίπεδο και η γνώση είνα αυτά που μάς μετατρέπουν σε πολίτες η σε πρόβατα. Επομένως ουδεμία χρεία ψυχαναλυτή έχουμε. Ενδιαφέρον για τα κοινά και αναζήτηση πρέπει να διαθέτουμε. Είναι αυτά που τα τελευταία χρόνια μας λείπουν, διά τούτο και αντί για ενεργούς πολίτες έχουμε περίσσευμα πολιτικών χουλιγκάνων! ΠΑΛΑΙΟΣ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΩΤΗΣ
Δημοσίευση σχολίου