5 Γερμανική Ευρώπη ή Ευρωπαική Γερμανία

Του Θωμά Κώτσια
Βουλευτή Ευρυτανίας του ΣΥΡΙΖΑ 
Όποια κατάληξη και αν έχει η «μάχη των Βρυξελλών» για την Ελλάδα ένα είναι βέβαιο: Μόλις τώρα αρχίζει ο «πόλεμος» για μια άλλη Ευρώπη. Πίσω από τις σκληρές διαπραγματεύσεις, τις συμφωνίες, τα κείμενα και τις διατυπώσεις, πίσω από τα σχόλια, τα καρφιά, και τις αναλύσεις, πίσω από τις κραυγές και τους ψιθύρους, πίσω από όλα αυτά, βρίσκεται μια μεγάλη αγωνία και μια μεγάλη σύγκρουση. Μια σύγκρουση που γίνεται για το μέλλον, αφορά την Ευρώπη, τη θέση της Ελλάδας σε αυτή και για έναν βασικό λόγο: Δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν πίσω από τα αλλόκοτα, που συμβαίνουν το τελευταίο 20ήμερο, μια προσπάθεια του Βερολίνου να παγιώσει στη γηραιά ήπειρο ένα καθεστώς Γερμανικής Ευρώπης και όχι μια Ευρωπαϊκή Γερμανία. Αν οι λαοί και οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν βάλουν φρένο γρήγορα και αποφασιστικά σε αυτή την προοπτική, τότε τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για την Ευρώπη και το μέλλον της.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Βερολίνο μοιράζει τελεσίγραφα.
 Ούτε είναι η πρώτη φορά, που ο χερ Σόϊμπλε εξαπολύει απειλές. Είναι όμως η πρώτη φορά που παρεμβαίνει με τέτοιο τρόπο στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας λέγοντας ότι λυπάται τους Έλληνες , που ψήφισαν μια ανεύθυνη κυβέρνηση. Δεν υπάρχει προηγούμενο στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ευρώπης, ένας υπουργός να επεμβαίνει τόσο ανοιχτά και απροκάλυπτα στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας και να κατηγορεί με τέτοιες φράσεις έναν λαό γιατί δεν επέλεξε κυβέρνηση της αρεσκείας του Βερολίνου.

Πρωτοφανή πράγματα αλλά συνηθισμένα για τον χερ Σόϊμπλε. Έτσι έχει μάθει από τους προηγούμενους, οι οποίοι μάλιστα δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη ούτε για μια στοιχειώδη αντίδραση. Είχε μάθει να απειλεί, να αποφασίζει, να διατάζει και η τότε …υπεύθυνη κυβέρνηση, να ακολουθεί. Τώρα, τα πράγματα αλλάζουν. Απειλεί, αποφασίζει, διατάζει αλλά η νέα κυβέρνηση δεν ακολουθεί. Η ανεύθυνη.
Η μάχη που δίνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις πρώτες 25 ημέρες για να σταματήσει την ανθρωπιστική κρίση και να ανατάξει την οικονομία θα είναι σκληρή και δύσκολη. Ήδη έχει πετύχει πολλά. Πριν από όλα κατάφερε να αλλάξει την ατζέντα και να προκαλέσει τις πρώτες ρωγμές στο …τείχος του Βερολίνου, που …κυκλώνει και απειλεί να πνίξει την Ευρώπη. Κυρίως πέτυχε ένα πρόβλημα που φάνταζε Ελληνικό, σήμερα να θεωρείται πανευρωπαϊκό, ίσως και παγκόσμιο αν κρίνει κανείς από το ενδιαφέρον των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Κατάφερε ακόμα να αμφισβητήσει στην πράξη μια ακραία λογική, που θεωρεί ότι υπεράνω όλων είναι η τήρηση των κανόνων. Ότι οι πολιτικές δεν αλλάζουν, οι δεσμεύσεις τηρούνται, οι συμφωνίες δεν ανατρέπονται. Ανεξαρτήτως τι θέλουν και τι ψηφίζουν οι λαοί.

Πρόκειται για επικίνδυνη, αντιδημοκρατική αλλά και υποκριτική λογική, που απειλεί ευθέως τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Γιατί αν, παρ’ ελπίδα, υιοθετούνταν το αδιατάρακτο και η ακινησία των συμφωνιών και των πολιτικών τότε δεν θα έπεφτε ποτέ το Τείχος του Βερολίνου στη Γερμανία, ούτε η δικτατορία του Φράνκο στην Ισπανία, ούτε βεβαίως η χούντα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα.

Και είναι υποκριτική αυτή η λογική και η εμμονή του Βερολίνου γιατί προσπαθεί να κρύψει τον βασικό του στόχο: να «πνίξει την Ελλάδα» και να υπονομεύσει τη νέα κυβέρνηση και ό,τι αυτή συμβολίζει για τους λαούς του νότου και όχι μόνο. Θέλει, γονατίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, να κόψει τον «αέρα» των Podemos και του Sinn Fein, που βαδίζουν ολοταχώς προς την εξουσία στην Ισπανία και την Ιρλανδία. Συνοδοιπόρους και υποστηριχτές σε αυτή την προσπάθεια έχει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, μαζί με τους Ευρωπαίους «Σοσιαλιστές» και τους εκφραστές της πολιτικής τους στις ίδιες τις χώρες θύματα, όπως τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο στην Ελλάδα, τον Ραχόη στην Ισπανία και όλους όσους προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους λαούς της Ευρώπης παρά μόνο αυτός της υποταγής και της υποδούλωσης στα οικονομικά συμφέροντα που με συνέπεια υπηρέτησαν.

Πρόκειται για άκρως επικίνδυνες και κυνικές λογικές, που δεν έχουν μέλλον στον σύγχρονο κόσμο. Και γι’ αυτό πρέπει να ηττηθούν πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα-πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις της Αριστεράς στην Ευρώπη. Αυτό θα είναι και το μεγάλο αδιέξοδο μπροστά στο οποίο θα βρεθεί αργά ή γρήγορα και η ίδια η Γερμανία. Εκτός και αν αλλάξει εγκαίρως ρότα.