Ένας Πρασιώτης γέροντας ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε καλά. Ο γιος του έκανε συχνά αστεϊσμούς και πειράγματα.
Παίρνει μια μέρα ένα χοντρό κούτσουρο απ’ το ρέμα και το έφερνε στον ώμο για το σπίτι. Σαν έφτασε μπροστά στον πατέρα του αντί να το απιθώσει απαλά στη γη το βρόντηξε με δύναμη στο χώμα βγάζοντας κι ένα βογκητό. Άκουσε ο γέρος τη βοή, είδε αχνά και τη σκιά του κορμού και ρώτησε με απορία:
-Τι είναι αυτού ορέ παιδί μου;
-Η μάνα είναι πατέρα, απάντησε ο άλλος, πέθανε στο ρέμα και με έκοψε στη μέση να την κουβαλάω ως εδώ πέρα μόνος.
-Γιατί ορέ παιδί μου την πετάς έτσι τη μάνα σου; Δεν τη λυπάσαι; Αυτή η μάννα σε έκαμε τέτοιον μεγάλο άντρα!
Έτσι κάνουν ορέ τη μάνα τους ο κόσμος; Κι έβαλε τα κλάματα ο γέρος.
Έρμα γηρατειά...
Του Βασιλείου Γ. Χαλαστάνη
"ΠΡΑΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΕΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου