Κυριακή 26 Απριλίου 2015

1 Η ..αγραβατοσύνη της Κυβέρνησης

Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιάρας
Το 1981 στην ορκομωσία της πρώτης πασόκικης κυβέρνησης απόλαυσα και θαύμασα τα μουστάκια των υπουργών. Είπα τέτοιοι αρειμάνιοι άνδρες με τέτοια μουστάκια, που στο καθένα απ΄ αυτά μπορούσες να κρεμάσεις δυο γκεσέμια, δε μπορεί θα τα τιμήσουν. Όμως στη συνέχεια οι πράσινοι μυστακοφόροι άλλοι το ξύρισαν κι άλλοι το φορούσαν για φερετζέ.
Βέβαια οι άντρες τιμούν και τα παντελόνια τους, όμως αυτά τα είχαν ατιμάσει προ πολλού οι παντελονοφόροι της Ν.Δ..
Το 2015, τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, απόλαυσα και θαύμασα την αγραβατοσύνη των υπουργών της πρώτης συριζαίικης κυβέρνησης. Λέω λοιπόν τέτοιοι απλοί άντρες, που δεν ξεχωρίζουν από το λαό, δεν μπορεί θα παλέψουνε για τα συμφέροντα μας. Οψόμεθα –δηλαδή τι οψόμεθα!…
Πάντως ένα θεωρώ βέβαιο, το συριζαίικο κακό είναι το μη χείρον. Η κυβέρνηση επανδρώνεται –και της Ζωής συμπεριλαμβανομένης- στην πλειοψηφία της από ανθρώπους της διπλανής πόρτας που λένε. Είναι άνθρωποι του λαού, που κάποια πράγματα τα γνωρίζουν στο πετσί τους. Όλοι ξέρουμε
πως η χρηματοοικονομική βόμβα θα σκάσει. Θαρρώ πως με μια τέτοια κυβέρνηση ίσως ο λαός ματώσει λιγότερο, γιαυτό και έχει την ανοχή μου. Βέβαια η κατάσταση είναι δύσκολη και θυμίζει το ανέκδοτο, που η εγγονή ρωτάει: “γιαγιά τι βρακί να βάλω την πρώτη νύχτα του γάμου, μπλέ, πράσινο ή ροζ;” και η γιαγιά απαντά: “παιδί μου ότι και να βάλεις τον π@@τσο θα τον φας!”.
Υ. Γ. Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή –χωρίς αναγκαστικά να συμφωνώ: Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, όταν έπρεπε να μαθαίνουν ιστορία, αμπελοφιλοσοφούσαν στις καταλήψεις. Τότε που έπρεπε να διδάσκονται, διέκοπταν τους καθηγητές για να κάνουν συνέλευση. Όταν έπρεπε να διαβάζουν, κονταροχτυπιόνταν στα αμφιθέατρα για τις διαδικασίες. Η χώρα γίνεται θύμα της βαθύτατης αγραμματοσύνης –και… αγραβατοσύνης θα συμπλήρωνα- του νέου πολιτικού της δυναμικού, μιας γενιάς που έμαθε να μηρυκάζει παλιά αριστερά τσιτάτα. Τα παιδιά που τώρα μας κυβερνούν είναι προϊόντα ενός εκπαιδευτικού συστήματος που επένδυσε στο «δημοκρατικό πέντε» αλλά όχι στη γνώση.

1 σχόλιο :

Ανώνυμος είπε...

Τουλάχιστον έδωσαν πανελλαδικές και πέρασαν. Όχι σαν κάτι άλλους που την έκαναν με ελαφρά για την εσπερία και τέλειωσαν κάτι σχολές του δήθεν και της εικόνας και το παίζουν σωτήρες στους ιθαγενείς.