2 Σε ποια φάση βρισκόμαστε αλήθεια;

Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
Έχω καιρό να γράψω άρθρο πολιτικό, όχι εσκεμμένα, αλλά τι να έγραφα για κάτι που κανέναν δεν ενδιαφέρει, με την ουσιαστική έννοια κι όχι με τα εκατέρωθεν "βέλη", ανάλογα σε ποιο πολιτικό κόμμα ανήκει ο καθένας. Γιατί - αλίμονο - ακόμα και τώρα, μετά απ' όσα μας έκαναν αυτά, εμείς εκεί από κοντά τους! "Ψηφίσατε Σύριζα, καλά να πάθετε" οι μεν, "γιατί, οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι; " οι δε! Κι όλοι μαζί, στο ίδιο "καζάνι που βράζει"!!
Το πολιτικό κουτσομπολιό είναι πλέον το αγαπημένο μας σπορ και ο "σαϊτοπόλεμος" στο διαδίκτυο για εξωτερίκευση του συσσωρευμένου μέσα μας θυμού! Δε φαίνεται να μας ενδιαφέρει το πού βρισκόμαστε ως χώρα, προς τα πού βαδίζουμε και ποιες είναι οι πραγματικές πολιτικές εξελίξεις γενικότερα. Όταν, ως πολίτες της ίδιας ήδη ρημαγμένης χώρας, ασχολούμαστε με το αν η πρόεδρος της βουλής ζήτησε σε βεντζινάδικο να της αλλάξουν το ... λάστιχο του αυτοκινήτου της και ποια ήταν η εξέλιξη και κάνουμε διαγωνισμό στο F/b για το ποιοι θα κάνουν την καλύτερη "πικάντικη" ανάρτηση και σχόλιο, δε μας αξίζει, πιστεύω, τίποτε περισσότερο απ' την καθημερινή "ενημέρωση" των φωνακλάδων και τρομολάγνων δημοσιογράφων και των καλεσμένων τους, οι οποίοι βρίζονται μεταξύ τους και τίποτε περισσότερο...
- Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ αδιαφορία, η οποία μας διακρίνει αυτόν τον καιρό (με την παραπάνω έννοια που έδωσα), επιφέρει και είναι επακόλουθο της κοινωνικής και ψυχολογικής μας κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Και σ' αυτούς τους τομείς, έχουμε πιάσει πάτο! Από ένα πολύ πρόσφατο δημοσίευμα της F.T. (Financiol Times) σχετικό με τη σημερινή ελληνική κατάσταση, συγκράτησα μία μόνο φράση που τα λέει όλα: "Σήμερα οι Έλληνες μοιάζουν κουρασμένοι κι αντιμετωπίζουν τα πάντα με μοιρολατρία"... Σωστό δεν είναι; Ποιοι νοιαζόμαστε σήμερα για το μέλλον της χώρας απεξαρτημένοι από κόμματα κι αν νοιαζόμαστε, πώς συμμετέχουμε ως ενεργοί πολίτες στα πολιτικά δρώμενα,
πέραν των "φτηνών" αναρτήσεων και σχολιασμών μέσω του διαδικτύου; Τη στιγμή που η χώρα, για ν' αντιμετωπίσει τους ντόπιους και ξένους εχθρούς της, χρειάζεται εθνική ομοψυχία, εμείς οι πολίτες ακολουθούμε ακόμα πολιτικά κόμματα - άκρως εχθρικά μεταξύ τους - και συμμετέχουμε στη δική τους - μέχρι τα άκρα - αντιπαλότητα! Επιλογή μας...
- ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, τώρα πλέον - μιας και τα κανάλια δε δείχνουν τα πραγματικά προβλήματα - είμαστε μια χαρά! Ούτε πεινασμένοι υπάρχουν, ούτε συσσίτια και δωρεάν... πατάτες έχουμε, ούτε αυτοκτονούν πλέον άνθρωποι, ούτε παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από πείνα ή πέφτουν θύματα του boulying, ούτε τίποτε! Εδώ δεν προχωρούν καθόλου έργα, άλλα απεντάσσονται απ' το ΕΣΠΑ, οι δήμοι δε μπορούν να βουλώσουν ούτε μία λακκούβα (με ό,τι έχουν, πληρώνουν "ληξιπρόθεσμα" ακόμα και 15ετίας...), γεμίζει η χώρα από μετανάστες, σε λίγο θα έχουμε - ο καθένας στον τόπο του - τα περίφημα Κέντρα Φιλοξενίας κι εμείς, ως πολίτες, στην... κοσμάρα μας! Κι αν κάποιοι συνεχίζουν ακόμα ν' αγωνίζονται για διαφάνεια και πάταξη της διαφθοράς, του παρελθόντος και του παρόντος, θεωρούνται ως "γραφικοί", "βλάκες", "θεότρελοι" κ.ο.κ., από κάποιους "αυλικούς" δημάρχων, περιφερειαρχών, υπουργών και δε συμμαζεύεται! Η ελληνική περηφάνια πήρε... "εξιτήριο" από μέσα μας, καταντήσαμε "χαμαντράκια"...
- Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ μας κατάσταση, μοιάζει να έχει φτάσει στην "κατατονική" πλέον κατάθλιψη! Δεν έχουμε κουράγιο, όχι για αγώνα κι αντίσταση, αλλά ούτε την ίδια την καθημερινότητα ν' αντιμετωπίσουμε... "Και μη χειρότερα" ψελλίζουμε μοιρολατρικά, απ' τη συλλογικότητα φτάσαμε στην επικίνδυνη ατομικότητα, μετατραπήκαμε σε "εαυτούληδες" κι... έχει ο Θεός!!
- ΟΙ ΜΟΝΟΙ κερδισμένοι μέσα σ' αυτό το χάος, οι μόνοι που καλοπερνούν και γελάνε μαζί μας, είναι όσοι ήταν πάντα πλούσιοι κι όσοι πλούτισαν απ' τα κλεμμένα δεκαετιών, τους οποίους κανείς - μέχρι τώρα τουλάχιστον - δε τους ακούμπησε, ούτε εμείς οι πολίτες θεωρήσαμε χρέος μας να τους πολεμήσουμε..
- ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ; Τι σημασία έχει; Έτσι κι αλλιώς, ό,τι και να γίνει, θα το δεχτούμε!!