Γράφει η Καλλιόπη Κανακάκη
Το περασμένο Σαββατόβραδο (23/5/2015) είχαμε την τύχη (δυστυχώς λίγοι) να απολαύσουμε στο Συνεδριακό Κέντρο μία υπέροχη θεατρική παράσταση και στη συνέχεια μια ευχάριστη κουβέντα μεταξύ θεατών και συντελεστών της παράστασης.
Φύγαμε από εκεί με μια ψυχική και πνευματική ανάταση.
Η παράσταση αναφερόταν στο ιστορικό μυθιστόρημα του Σπύρου Τζόκα «Ο κύκλος των ″μάταιων″ πράξεων» με φόντο τη ζωή του αγωνιστή- μάρτυρα Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ενός από τους 200 που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944. Και αυτό που προσθέτει περισσότερο στον ηρωισμό του είναι ότι του χαρίστηκε η ζωή από τον Γερμανό διοικητή του στρατόπεδου (τον χρειάζονταν γιατί ήταν ο διερμηνέας τους) και δεν δέχτηκε τη χάρη, αφού θα εκτελούσαν άλλον στη θέση του.
Η ιστορία του ξεκινάει από τη Μικρά Ασία το 1909. Μέσα από την ιστορία του και η ιστορία του τόπου 1909-1944. Οι μικρασιατικοί τόποι, οι σχέσεις με τους Τούρκους, οι εκτοπισμοί του 1914-1915, η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, η τραγωδία και η καταστροφή, ο νόστος και η απώλεια, η προσφυγιά, η αποκατάσταση και η προσαρμογή, ο μεσοπόλεμος, το ιδιώνυμο, η οικονομική κρίση, οι τόποι εξορίας, η 4η Αυγούστου, ο πόλεμος, η κατοχή, η αντίσταση...οι εκτελέσεις.
Η τραγική ιστορία της πατρίδας μας με φόντο τη διαδρομή ενός προσώπου, ενός ηρωικού ανθρώπου.
Στη σκηνή εμφανίζεται ένας νεκρός που φέρει μαζί του τη βαλίτσα της μνήμης... Της μνήμης εκείνης που οι κρατούντες πάντα θέλουν με βία να σβηστεί, μιας ιστορίας, που όταν δεν μπορεί να αποσιωποιηθεί, διδάσκεται ανάποδα, συκοφαντώντας ως «μάταιες» τις πράξεις αντίστασης, τις μικρές και τις μεγάλες...
Την παράσταση παρουσίασε η ομάδα «πείρα(γ)μα», που από τη γέννησή της το 2008 μέχρι και σήμερα επιμένει να επιβιώνει ως ανεξάρτητη, αυτοχρηματοδοτούμενη θεατρική ομάδα, έχοντας μέχρι τώρα στο ιστορικό της 8 παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους. Επιμένει να κάνει ένα φτωχό, λαϊκό, διαδραστικό και πολιτικό θέατρο που να βασίζεται πάνω στην τέχνη του ηθοποιού και της επικοινωνίας του με το κοινό. Επιμένει ότι μέγιστος σκοπός της είναι η εμψύχωση των θεατών της αλλά και των ανθρώπων που συμμετέχουν στα εργαστήρια και τις παράλληλες δράσεις της και ότι η θέση της θεατρικής τέχνης είναι μέσα στην κοινωνία. Γι αυτό κι αναζητά διαρκώς τρόπους ώστε αυτός ο διάλογος να έχει διάρκεια και να παράγει κοινές δράσεις...
Ταυτότητα της παράστασης
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Αγγελική Κασόλα
Μουσική επιμέλεια: Αλέξης Βάκης
Σκηνογραφική/Ενδυματολογική Επιμέλεια: Ευτυχία Ροδοπούλου
Φωτισμοί: ομάδα πείρα(γ)μα
Φωτογράφιση – Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Χριστίνα Σαρλάμη
Στο ρόλο του Ναπολέοντα Σουκατζίδη ο Γιάννης Καρούνης και της αρραβωνιαστικιάς του Χαράς Λιουδάκη-Κυπραίου η Ειρήνη Μελά.
Η παράσταση δόθηκε στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου Καρπενησίου για τον εορτασμό της Εθνικής Αντίστασης. Διοργανωτής λοιπόν ο Δήμος Καρπενησίου. Η όλη συμμετοχή του στην παραπάνω εκδήλωση:
-η αναφορά σ΄αυτήν στην πρόσκληση με το πρόγραμμα των εκδηλώσεων (οι
συνηθισμένες που γίνονται κάθε χρόνο στις Κορυσχάδες δηλ. χαιρετισμοί, καταθέσεις
στεφάνων κ.λ.π.)
Καμμία ανακοίνωση αναφορικά με την παράσταση στα μέσα ενημέρωσης, καμμία
αφίσσα ή άλλος τρόπος ή μέσο προβολής και ενημέρωσης.
Εδώ θα σχολιάσω και τη συμπεριφορά των τοπικών μέσων ενημέρωσης. ΄Ενας εκδότης- δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του και φροντίζει για την ενημέρωση των αναγνωστών – ακροατών του, παίρνοντας μια πρόσκληση, οφείλει να τη διαβάσει προσεκτικά, να ψάξει και να δώσει περισσότερα στοιχεία για τις εκδηλώσεις που περιλαμβάνει αυτή.
-η παρουσία τεσσάρων (4) ατόμων του Δήμου: 1) του ενός Αντιδήμαρχου, που μάλλον
ως Πρόεδρος του Μουσείου των Κορυσχάδων είχε «χρεωθεί» να παρασταθεί σε όλες
τις εκδηλώσεις του διήμερου 2) του υπεύθυνου του χώρου του Συνεδριακού Κέντρου
3) της Προέδρου της ΕΚΕΠΠΠΑΔΗΚ και 4) μιας κυρίας εργαζόμενης στην
ΕΚΕΠΠΠΑΔΗΚ.
΄Οπως καταλαβαίνετε, όλοι στα πλαίσια των καθηκόντων τους παρευρέθησαν. Οι δε κυρίες δεν άντεξαν ούτε το καθήκον τους να εκπληρώσουν. ΄Εφυγαν πριν το τέλος της παράστασης.
΄Οσο για την κάλυψη εξόδων των συντελεστών (τα...φοβερά έξοδα διαμονής, φαγητού και μετακίνησης τριών ατόμων) ούτε συζήτηση. Δεν υπάρχουν χρήματα για τέτοιο σκοπό. Για λουκούλια όμως γεύματα, που κλείνουν κάθε τυποποιημένη «γιορτή», πάντα βρίσκονται.
Ζώντας πολλά χρόνια σ΄αυτή την πόλη και παρακολουθώντας τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που γίνονται με διοργανωτή το Δήμο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν γίνονται με μεράκι. Οι Δημοτικές Αρχές άλλαξαν αρκετές φορές, τα άτομα που ασχολούνται με τις εκδηλώσεις αυτές επίσης άλλαξαν, η φτώχεια όμως των εκδηλώσεων, οι κακές επιλογές και η ελλειπής οργάνωση παραμένουν.
Τι φταίει; Η μη σωστή επιλογή των ατόμων που «χρεώνονται» τον πολιτισμό στην πόλη μας ή η λάθος περί πολιτισμού αντίληψη των κατά καιρούς Δημοτικών Αρχών; Για μένα μάλλον και τα δύο.
Σημείωση
Μην εκπλαγείτε όσοι γνωρίζετε...τα καλλιτεχνικά γούστα της Δημοτικής Αρχής για την επιλογή της συγκεκριμμένης παράστασης. Δεν ήταν δική της επιλογή. Την αποδέχτηκε είτε από άγνοια είτε κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Καλλιόπη Κανακάκη
1 σχόλιο :
Τα τελευταία χρόνια έχουν απαξιώσει και τις εκδηλώσεις μνήμης.
Δημοσίευση σχολίου