Τα βουνά της Πρασιάς ντυμένα με το λευκό πέπλο του χιονιού |
Η αναδρομή στο χρόνο και η συχνή καταφυγή στην πιθανολογία αποτελούν για κάθε επιστήμονα πολύ σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες για την ενασχόληση με την ιστορία και την εξακρίβωση γεγονότων και άλλων στοιχείων του παρελθόντος.
Ταυτόχρονα όμως λειτουργούν και ως ισχυρά ερεθίσματα που τον προκαλούν να διεισδύσει στο παρελθόν, έστω και με πενιχρά ή ανύπαρκτα ορισμένες φορές στοιχεία, για να προκαλέσει κι εκείνος με τη δική του σειρά το ενδιαφέρον άλλων - κυρίως ίσως και της επίσημης πολιτείας - και να συμβάλει, με την παρουσίαση όσων στοιχείων συλλέξει, στη γνώση του παρελθόντος της τοπικής του ιστορίας.
Το χωριό μας ονομάζεται από το 1928 και έπειτα Πρασιά και βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του Νομού Ευρυτανίας. Συνορεύει με τις Κοινότητες Κέδρων και Ραπτοπούλου της ΔΕ Ασπροποτάμου, με την Κοινότητα Επινιανών του Δήμου Αγράφων
Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε έκταση χωριά του Νομού και σύμφωνα με την απογραφή της 14ης Μαρτίου του 1971 έχει συνολική έκταση 50,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή πενήντα χιλιάδες διακόσια στρέμματα.
Έχει μεγάλη ποικιλία στο έδαφος της και υψομετρικές διαφορές που κυμαίνονται ανάμεσα στα 450 μ. στον Πρασιώτη ποταμό στα σύνορα με την Κοινότητα Κέδρων και Ραπτοπούλου και 1998 μ. στην Τσιούμα Καλιάγριας, που αποτελεί την ψηλότερη κορυφή της. Ουσιαστικά κατά το μεγαλύτερο
μέρος του το χωριό μας περικλείεται ανάμεσα σε δυο παραποτάμους του Αχελώου, τον Πλατανιά και
τον ομώνυμο Πρασιώτη.
Ψηλές κορφές δεσπόζουν σ’όλη την έκταση και στέκονται εκεί αγναντεύοντας πέρα τα βουνά του Βάλτου και μακρύτερα ως το Ξηρόμερο, τη Λευκάδα, το Παναιτωλικό, το Παναχαϊκό της Πελοποννήσου, το Βελούχι, τη Γκιώνα, την Οίτη, τον Όλυμπο και τα βουνά της Άρτας στην Ήπειρο.
Τα Βρουτσούλια, ο Καναλάκης, το Σουφλί, το Λιβάδι, ο Σταυρός, το Μπαλτενήσι, το Τζοχαντάρι, το Γιδόκαστρο, τα Κρεββάτια, το Σπλιθάρι, η Ίγγλες, ο Κρίτσινος, οι Μπάμπες κι οι άλλες μικρότερες κορφές κι οι ραχούλες χρόνια τώρα πόσους και πόσους Πρασιώτες δεν καλοσώρισαν στα γεννητούρια και δεν αποχαιρέτησαν όσους έφευγαν για την ξενιτειά η για το αιώνιο ταξίδι
Το φυσικό τοπίο του χωριού μας παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία και σπάνια ομορφιά, γεγονός που επισημάνθηκε από όλους τους επισκέπτες και περιηγητές, επαινέθηκε δε ιδιαίτερα από τον μεγάλο ευρυτάνα ιστορικό και περιηγητή Πάνο Ι. Βασιλείου.
Τις παλαιότερες μάλιστα εποχές καλυπτόταν από πυκνά δάση, ώστε δίκαια ονομάστηκε Ζελενίτσα, δηλαδή ανώτερη πρασινάδα, γιατί έλαβε το όνομά του από το φυσικό περιβάλλον.
Συνδέεται με ασφαλτοστρωμένο αυτοκινητόδρομο με την πρωτεύουσα Καρπενήσι, απ’όπου απέχει 95 χιλιόμετρα. Περίπου την ίδια απόσταση έχει από το Μουζάκι της Καρδίτσας και την Άρτα της Ηπείρου, ενώ από το Αγρίνιο απέχει 130 χιλιόμετρα.
Τα παλαιότερα βέβαια χρόνια για να φτάσει κάποιος με τα πόδια από του Καραμπασίνη μέχρι τον Πρόδρομο χρειαζόταν πάνω από δυο ώρες. Άλλες μικρότερες ομάδες κατοικιών από ένα μέχρι έξι περίπου σπίτια βρίσκονται ενδιάμεσα σε διάφορα σημεία.
Ξεχωρίζουν η Στάρδου, η Μεράτζα και τα Μυρισιωτέικα στο Κάστρο. Παρουσιάζει μεγάλη εδαφική ποικιλία με απότομους γκρεμούς που ορθώ¬νονται στον ουρανό, τραχειές πλαγιές που κατεβαίνουν προς τον Πρασιώτη και μικρές κοιλάδες στο Παλιοκάτουνο και στα Φουσιανά• λαγκάδια και ρέματα είναι γεμάτος ο τόπος.
Όταν βρέχει μόνο στο χώρο από του Μαντραγκόνα μέχρι τις Μπάμπες έχουν καταμετρηθεί δεκατρείς μικροί και μεγαλύτεροι καταρράκτες. Πηγές αναβλύζουν από τη γη ολόκληρο το χρόνο και κελαριστά χύνονται τα νερά τους τον κατήφορο....
Τα κείμενα είναι του Βασίλη Γ Χαλαστάνη
απο το βιβλίο του "Πρασιά Ευρυτανίας Ά Μέρος"2005
Στείλτε μας και εσείς τα δικά σας κείμενα ,ιστορίες και φωτογραφίες απο την Πρασιά ώστε να δημοσιευτούν prasiaonline@gmail.com
Ο πρασιώτης
1 σχόλιο :
Αχ αγαπημένη μου πατρίδα,έχω πολύ καιρό να σε δώ απο κοντά.Σας ευχαριστούμε που μας δίνετε την δυνατότητα να βλέπουμε και να μαθαίνουμε για την Πρασιά μέσα απο το σιτε σας.Να σας έχει ο θεός καλά
Δημοσίευση σχολίου