0 Το χτύπημα της πόρτας.

Γράφει η Χαρίκλεια(Χαρά) Βλαχάκη
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ,οι σχέσεις μου με την μάνα μου ήταν όπως της γάτας με το ποντίκι...
Αν ήταν κάποιος θεατής, δεν θα έπληττε στιγμή...από κωμικοτραγικές, έως επεισοδιακές.....
Βλέπεις πέντε αδέλφια ήμαστε ζωή να έχουμε, δεν μπορούσε να έχει άλλο ένα το χαραχτήρα μου, έτσι για να έπαιρνα και εγώ κανένα ρεπό πότε-πότε...
Σίγουρα αν όχι όλοι οι περισσότεροι ,σαν παιδιά θα το κάνατε αυτό με την πόρτα... Εγώ πάντως το έκανα συχνά και ειδικότερα όταν είχε προηγηθεί κάτι με την μάνα μου...
Χτυπούσα την πόρτα του σπιτιού μια- δυο φορές και έτρεχα και κρυβόμουν.. Περίμενα την στιγμή που θα είχε δουλειά ,όπως ζύμωμα ,πίτα,κάτι τέλος πάντων που να έχει λερωμένα χέρια...
Έλεγε εμπρός και αν δεν έβλεπε να μπαίνει κανείς, πήγαινε και άνοιγε....
Μια μέρα παραμονές Πάσχα, δεν θυμάμαι τι προηγήθηκε (τι να πρωτοθυμηθώ)...χτύπησα ως συνήθως την πόρτα και κρύφτηκα...την άκουσα να μουρμουρίζει και μπήκε πάλι μέσα.. αφού πέρασε αρκετή ώρα ,παραποίησα όσο μπορούσα την φωνούλα μου και την φώναξα με το όνομά της...βγήκε ,πάλι μουρμούρα ,απειλές,το ίδιο σκηνικό....
Εκεί που ήμουν κρυμμένη στην γωνία του σπιτιού,βλέπω μια θεία μου να έρχεται στο σπίτι,μας έφερνε πρόβειο γάλα για να κάνουμε γιαούρτι για το Πάσχα...

Χτυπάει την πόρτα,περιμένει να ακούσει εμπρός ....τίποτα,φωνάζει με το όνομα της την μάνα μου....τίποτα,πετάγομαι εγώ από την γωνία και της λέω.....''μέσα είναι θεία δεν σ'ακούει''... τι το'θελα....
Με το που ανοίγει την πόρτα, της έρχεται η μασιά με δύναμη στα πόδια...πέφτει και το κατσαρόλι, χύθηκε το γάλα ....η θεία πονούσε, η μάνα μου δεν ήξερε τι έλεγε...
Σκεφτόμουν αν ήμουν στην θέση της... θα μου τα έσπαγε τα ποδαράκια μου...η συνέχεια γνωστή ...το βράδυ θα την έβγαζα στην παραγκούλα νηστική......γειά σου ρε μάνα με τις μεθόδους σου......