Διάβασα το f/bκικό αφιέρωμα του φίλου Στέφανου Πάντου στον ένδοξο Λουκάνικο, το σκύλο των διαδηλώσεων, και αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω και γω ένα μνημόσυνο σ΄ αυτούς τους αγαπημένους φίλους και συντρόφους.
Όσοι μεγαλώσαμε ως ποιμενόπαιδες και βουκόλοι, τα σκυλιά ήταν οι καλύτεροί μας φίλοι και συνεπίκουροι στο έργο μας. Γνωρίζαμε καλά τα χούγια τους. Ο Νταβέλης ο τσοπανόσκυλος κι ο Κορομπίλης ο σπιτόσκυλος ξέραμε, πως αν δεν μπούμε στο μπουλούκι ή στο σπίτι, όσο και να γαυγίζουν, δεν θα μας δαγκώσουν.
Έτσι και γω, έχοντας βιωματική γνώση των σκυλοκανόνων, ήμουν ατρόμητος στις πεζοπορίες μου, όταν δίπλα μου διάβαιναν μικρές ή μεγάλες αγέλες αδέσποτων, μέχρι που κάποια απ΄ αυτές με περιποιήθηκε δεόντως. Τότε κατάλαβα ότι άλλο μισοχορτάτος οικόσιτος Νταβέλης και Κορομπίλης κι άλλο πειναλέων κι απόκληρος αδέσποτος.
Οι αδέσποτοι ως σκύλοι –και όχι μόνον- είναι σύγχρονο φαινόμενο. Είναι οι απόκληροι της κοινωνίας, οι ανέστιοι, οι άνεργοι και οι μονίμως πεινασμένοι κι εξαθλιωμένοι, γιαυτό και είναι απρόβλεπτοι. Λίγοι από αυτούς είναι πολιτικοποιημένοι, όπως ο Κανέλος των διαδηλώσεων της
δεκαετίας του ΄80, που πρώτος στις διαδηλώσεις γαύγιζε τα ΜΑΤ, στη συνέχεια ο Λουκάνικος και να μην ξεχάσουμε το θρυλικό Ντικ της Λήμνου, που επειδή αγάπαγε τους πολιτικούς εξόριστους τον εκτέλεσαν οι χωροφύλακες. Βέβαια στη συνέχεια ο Ρίτσος με τους στίχους του κι ο Θ. Μικρούτσικος με τη μουσική, τον πολιτογράφησαν ως αθάνατο στην πολιτεία των ηρώων.
Γενικά όμως σήμερα οι αδέσποτοι είναι περισσότερο επικίνδυνοι για τους καλοθρεμμένους ολιγάρχες της Υψηλής κοινωνίας, από πάρα πολλούς πολιτικοποιημένους και καλοταϊσμένους κομματόσκυλους.
Η αγέλη είναι η αρχέγονη πολιτικοποίηση και τα μέλη της, όταν απειλείται η επιβίωσή τους, δεν παίρνουν εντολές από τον –συνήθως- πουλημένο αρχηγό του κόμματος, αλλά πειθαρχούν στις εντολές του ενστίκτου της επιβίωσης και αρχηγός της είναι ο ικανότερος μέσα στην αγέλη.
1 σχόλιο :
Και σου είχα πει Αλέκο να προσέχεις αλλά δεν άκουγες
Δημοσίευση σχολίου