3 Σαράντα παλικάρια..

Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς
Πριν από 100 περίπου χρόνια ο Λένιν χτύπησε το σήμαντρο της νικηφόρας Οχτωβριανής Επανάστασης. Αυτό άκουσαν οι Έλληνες κομμουνιστές και πρωταγωνίστησαν στην μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση και λίγο μετά στον φρικώδη Εθνοπροδοτικό Εμφύλιο. Στην Ευρώπη, και στον κόσμο ολόκληρο, άρχισε η άνοδος των Κάπα-Κάπα, τα οποία εξαφανίστηκαν μετά το 1990, με την πτώση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, εκτός από το ΚΚΕ, το οποίο μάλλον εξαργυρώνει ακόμα τις ματωμένες επιταγές του Εμφυλίου. Δίπλα σ΄ αυτόν τον επαναστατικό “βρυκόλακα” της Ελλάδας, άρχισε τα πρώτα της βήματα μια σύγχρονη Αριστερά, η οποία ανδρώθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα.
Η Αριστερά, με πρώτον τον αείμνηστο Ηλιού, ήταν αντίθετη με την είσοδό μας στην ΕΟΚ. Ο λαός όμως με την ψήφο του άλλα κέλευσε και έδωσε την εξουσία στους θιασώτες της ΕΟΚ, την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Πέρασαν από τότε σαράντα πέντε χρόνια. Αυτό το διάστημα η θέση μας στην ΕΟΚ επισφραγίστηκε με την παραγωγική μας αναδιάρθρωση (διάβαζε αποσάθρωση), τις διάφορες συνθήκες και κυρίως με την είσοδό μας στο Ευρώ. Τώρα πλέον είμαστε σταθερά και οργανικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δικαίωμα το οποίο πρέπει να στηρίξουμε σθεναρά και αταλάντευτα.
Η Ιστορία διδάσκει και τα γεγονότα τρέχουν. Αν κάτι φωτίζει με ανέσπερο φως τη σκέψη της
Αριστεράς είναι η υλιστική αντίληψη της Ιστορίας με το πάλαι ποτέ “ιστορικό προτσές”, που μηρύκαζαν οι ινστρούχτορες στις ΚΟΒες. Αυτό που παλιά ήταν ιερό και όσιο σήμερα μπορεί να είναι καταραμένο και ανόσιο.
Επιζήμια και αντιλαϊκή ήταν -ίσως- η ένταξή μας στην ΕΟΚ, όμως τώρα είναι καταραμένη και ανόσια κάθε πολιτική πράξη, που μας βάζει έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι λαοί της Ευρώπης ψάχνουν να βρουν –και θα βρουν- το βηματισμό τους, αφού καθάρισαν το πολιτικό τους τοπίο από ιδεοληψίες κι επαναστατικές αρλούμπες. Αυτό έχει χρέος να κάνει και η δική μας Αριστερά και ας αφήσει τα Σαράντα Παλληκάρια να πατήσουνε τη Τοπολιτσά τους, γιατί Χειμερινά Ανάκτορα πλέον δεν υπάρχουν.