Κατεβαίνοντας από το χωράφι μας στην Βατερή σταμάτησα να πάρω μια ανάσα κάτω από τον βαθύ ίσκιο του γέρου- πλάτανου στα Πγαδούλια Τριποτάμου .....απολαμβάνω την δροσιά του....χρόνια τώρα στέκεται εδώ και προσφέρει απλόχερα φιλοξενία στους περαστικούς.. την σκιά από τα πυκνά κλαδιά του και την δροσιά από το γάργαρο κρύο του νεράκι που αναβλύζει ακούραστα από τα σπλάχνα του,!!!!!!!
Από το πρωί μόλις χαράξει ο Θεός την μέρα,δέχεται τις πρώτες ηλιαχτίδες να τον χα'ι'δεύουν απαλά και αυτός ανταποκρίνεται σαλεύοντας τα φύλλα του ...έχουν το δικό τους τρόπο να λένε καλημέρα..... μπροστά του απλώνεται η πανέμορφη λίμνη των Κρεμαστών. Ολα τα χρώματα της φύσης δεμένα αρμονικά μεταξύ τους, θαρρείς πως βλέπεις πίνακα ζωγραφικής,ένας μικρός παράδεισος.......
Κοιτάζει ολημερίς απέναντι, τον σχεδόν ερειπωμένο Τριπόταμο που άλλοτε βούλιαζε από τον κόσμο..σηκώνω το βλέμμα μου ψηλά και αναρωτιέμαι...λες να στεναχωριέται?...Το μικρό θρόισμα των φύλλων του νομίζω μου απαντάει '' ναι και βέβαια στεναχωριέμαι ...μου λείπουν οι παλιές καλές μέρες...αμέτρητοι Τριποταμίτες κάθονταν εδώ κάθε μέρα ,τσοπάνηδες,αγρότες,ψαράδες,άκουγα ιστορίες ακόμα και τα κουδουνίσματα και τα βελάσματα των προβάτων που στάλιζαν .. και αυτά μου λείπουν!!
Θαρρείς να μην σε νιώθω ...το ίδιο αισθάνομαι και εγώ κάθε φορά που έρχομαι στο χωριό ...άδεια και μισογκρεμισμένα σπίτια ,χορταριασμένες αυλές,σοκάκια κλεισμένα από τις πουρνάρες και τα βάτα που σου βγάζουν τα μάτια για να τα περάσεις,κρεβατίνες και φράχτες διαλυμένες.,αμπάρες ξεχαρβαλωμένες,η εκκλησία και το σχολείο κλειστά.. και οι άνθρωποι που είναι αλήθεια τόσοι
άνθρωποι?.....οι γέροι που αν και αγράμματοι ήταν σοφοί και μας έλεγαν υπέροχες ιστορίες και συμβουλές,οι μεσήλικες,οι πιο μικροί σε ηλικία ,οι συμμαθητές μου ,οι γείτονες. ο παπάς,ο πρόεδρος,ο αγροφύλακας,ο μπαμπαΚώστας με το μικρό τσαγκάρικο και τόσοι άλλοι.......
Μην στεναχωριέσαι γερο-πλάτανε πίστεψέ με είσαι μια χαρά,σκέψου να ήσουν σε καμιά ανήλιαγη ρεματιά και να μην έβλεπες ούτε ήλιο ούτε άνθρωπο ,η κοντά σε ακροποταμιά και το χειμώνα να κινδυνεύεις να σε παρασύρει στην κατεβασιά του,η στην άκρη κάποιου χωραφιού και να σε έκοβαν γιατί εμπόδιζες? Ενώ εδώ είναι υπέροχα! Εχεις την όμορφη θέα σου. έστω και τους λίγους επισκέπτες σου,τα πουλιά κελαηδούν και παίζουν κρυφτό στα κλαδιά σου .....και το σπουδαιότερο προσφέρεις, οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη σου, σε αγαπούν και δεν θα νιώσεις ποτέ τα πριόνια τους να πριονίζουν το κορμί σου ....
Σηκώθηκα του έριξα ένα βλέμμα γεμάτο συμπόνοιας,θαυμασμού αλλά και ευγνωμοσύνης...σήκωσα το χέρι μου και έκοψα ένα πλατανόφυλλο έτσι να το έχω μαζί μου...ποιος ξέρει μπορεί και να τα ξαναπούμε, αυτός εδώ θα είναι πάντα και θα περιμένει,έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον... όσο για μένα.... μακάρι να ήξερα, αβέβαιο το αύριο.......
ΧΑΡΑ-ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΒΛΑΧΑΚΗ .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου